Rodzina Mazzano

Chłopak zamruczał niczym zadowolony kot gdy Genma-sama dotknął jego pleców, a potem już cichutko pochrapywał. Usnął w kilka sekund przytulony do mężczyzny, którego darzył dużym uczuciem. Zaczęło się niewinnie, od seksu, a on się w nim zakochiwał. Dlatego mógł spokojnie spać w towarzystwie tej osoby, serce biło mu spokojnie, a on spał tak słodko jak jakiś maluch.

Od czasu do czasu głaskał go po plecach.
Sam rozmyślał nad jego pytaniami, oraz od czego to się wszystko zaczęło.
Leżąc tak zasnął nagle w spokojnym snie.

Gdy słonce było już wysoko, możliwe że było około południa chłopak obudził się i patrzył na mężczyznę z takim czymś dziwnym w oczach. Po czym sam wstał i poszedł wziąć szybki prysznic, a następnie poszedł zrobić dla Genmy-sama śniadanie.
Po jakiejś chwili wrocił z kawą po turecku, grzankami francuskimi, marmolada śliwkową, a także z jajecznicą na smażonym boczku i kilkoma buleczkami z masłem.
- Podano do stołu. - powiedzial nachylając się nad twarzą mężczyzny, aby jego (świerzy) i miły oddech go zbudził. Tackę z jedzeniem położył na małej szafce przy łóżku.

Spał dosyć smacznie, jednak słysząc głos Albiego, leniwie otworzył oczy, spojrzawszy na niego lekko się uśmiechnął.
- Witaj... Mówiłeś coś?
Podniósł się, delikatnie i od razu pocałował go delikatnie.

Ten smacznie spał, chłopak nie chciał go budzić, ale zimna jajecznica nie jest raczej zbyt dobra. Ale gdy mężczyzna tylko otworzył oczy od razu go pocałował, to było miłe.
- Mowiłem, że podano do stołu. - powiedział i wskazał ręką na porcję śniadania.

- A co dobrego zrobiłeś?
Zapytał już trzeźwo w miarę patrzył na niego.
Lekko uśmiechnięty widząc pełną tace z jedzeniem.

- A takie tam nic specjalnego. Ale smacznego. - powiedział i wszedł znów do łóżka, całując go w policzek i biorąc jedną grzankę i smarując ją dla siebie oczywiście marmoladą.

Zaczął od soku, też wziął grzankę i ją posmarował, jak tak jedli zauważył, że Albi pobrudził sobie nosek w nieznany mu sposób marmoladą, więc przybliżył się i zlizał ją z niego.
- Miałeś marmoladę...
Oznajmił, po czym dalej jadł.

Zrobił się purpurowy na twarzy gdy poczuł tak z rana gorący języczek Genmy-sama na swoim nosku.
- Ahh marmoladę, taki gapa ze mnie, żeby tak szybko się ubrudzić. - powiedział i odłozyl swoją grzankę na chwilke na bok, aby mu nalać kawy. Mleczko stało tuż obok cukru. Wszystko miał, Albi chciał aby to śniadanie było jakby zapłatą za ten mile spędzony czas.

Nalał sobie mleczka i cukru, kawa była zupełnie inna niż ta, którą pił w kawiarni.
- Pyszna...
Dodał po upiciu jednego łyka.
- Ja tam się cieszę, że jesteś trochę niezdarny, dzięki temu cię zauważyłem... A dzisiaj miałem miły poczęstunek dodatkowo.

Patrzył jak Genma-sama zachwyca sie kawą. No tak był Włochem umiał zrobić pyszna kawę. - Schlebiasz mi jak tak mówisz, znaczy o tej kawie. - powiedział uśmiechając się.
- No tak przecież na początku wylałem na ciebie kawę. Czy już Cię za to przeprosiłem? - zapytał, bo w sumie do końca nie był przekonany.

- Wydaje mi się, że tak... Ale, wolę nei mówić co wtedy pomyślałem i co myślałem o tobie i twoim szefie...
Stwierdził.
- Ale zmieniłem zdanie po naszej pierwszej spólnej nocy.
Kiedyś myślał, że szef bierze na łaskę klientów i chłopak chce wykorzystać, ze ejst kaleką lub też udaje, ale przekonał się, że Alberto jest wspaniałą osobą, dla tego wolał tego nie mówić, a z doświadczenia wie, że pozory są mylne, dla tego podczas tego incydentu nic nie powiedział.

Ale ten nie mógł tak tego zostawić, odłożył aż grzankę i popatrzył na Genmę-sama. Przechylił się do przodu odrobinkę i pocałował go w usta, ale zanim mężczyzna zdążyłby odwzajemnić pocałunek, młody juz uciekł ustami.
- Co pomyślałeś? - zapytał.

- Na pewno chcesz wiedzieć? Co prawda teraz tak nie myślę, ale wtedy... Cię nie znałem...
Taka prawda, miał nadzieję, ze nie będzie miał tego za złe.
Wiedział, że jest silny, ale nie aż tak, jak on, więc też się trochę o niego martwił.

Genma-sama przyjął dziwny wyraz twarzy, gdy mówił to zdanie. Chłopak przestraszył się i chyba już stracił zainteresowanie, co ten o nim myślał wcześniej. Aby zmienić bieg rozmowy pocałował go namiętnie. Chciał go pocałować jeszcze raz, ale wtedy w domu zabrzmiał dźwięk dzwonka do drzwi. Albi aż cały podskoczył, bo było to dla niego niespodziewane kto mógł go odwiedzić.
- Yyyy nie wiem kto to, ale na pewno nie rodzice, bo oni mają klucz. - powiedział do Genmy-sama. Wyskoczył szybko z łóżka i zbiegł na dół, aby otworzyć drzwi i zobaczyć kto to.

On odstawił tace z jedzeniem i się ubrał, kiedy to zrobił delikatnie uchylił drzwi, chcąc zobaczyć co to za goście im przeszkodzili w tak ważnym momencie.
Miał nadzieję, że to nie byli jego rodzice, ani nie jego znajomi.

Alberto otworzył od razu drzwi nie patrząc przez wizjer, i gdy tylko je uchylił rzucił się na niego Marco. Miał łzy w oczach i pręgę na policzku z której wciąż leciała krew.
-Ja już nie daje rady, oni są straszni. Mogę schować się u ciebie i nigdy więcej nigdy więcej tam nie iść. - mówił płaczliwym głosem, a potem nie dając dojść do głosu Albiemu zaczął go namiętnie całować. Albi sie nie bronił przed tymi pocałunkami, bo Marco był jego przyjacielem, on go kiedyś przygarnął kiedy był pobity przez psychicznego klienta. Tamten docisnął go do ściany i całował go namiętnie, a Albi odwzajemniał pocałunki. Czuł, że robi dobrze, że tym poprawi humor pobitemu przyjacielowi, ale liczył na to, że Genma-sama tego nie zauważy.

Stał w drzwiach i ich uważnie obserwował, lekko się uśmiechając na ten widok.
Nie wiedział jaka jest między nimi relacja, ale koleżeństwem tego nazwać nie mógł.
Nic się nie odzywał nie chcąc ich spłoszyć był ciekawy co dalej będzie.

Albi niespodziewał sie , że ktos ich obserwuje więc dał się ponieść chwili, objął chłopaka, ale wtedy ten wydał z siebie jęk. Chłopak przeczuwał o co chodzi, ściągnął z niego koszulkę i pod palcami wyczuł pręgi jakby zadane batem lub pejczem. Marco znów się popłakał. I zaczął mówić.
- Tak jak wtedy z tobą, zadał mi takie same rany i pytał gdzie jest jednooki chłopak. Nie powiedziałem na prawdę nie powiedziałem, ale już więcej tam nie wrócę. - mówił i znów całował Albiego mocno i namiętnie, słysząc było głośne mlaskanie między nimi, ich języki tańczyły i bawiły się w berka. Alberto przypomniał sobie jak kiedyś on w podobnym stanie przyszedł do Marco do domu. Znowu chciał przerwać pocałunek i cos powiedzieć koledze, ale ten wsunął mu ręke w spodnie i zaczął zabawiać się jego penisem. Jak pocałunki Albi chciał, tak to już było za wiele. Starał się odsunąć od chłopaka, powiedzieć mu, że on nie chce, ale Marco był silniejszy. Zaczął mu walić reką jego penisa i całować dziko. Przygryzał jego wargę mocno, aż Albi poczuł w ustach krew. Zmarszczył wtedy brwi jakby go coś bolało, nie podobało mu się zachowanie kolegi.

Widząc coś więcej otworzył drzwi szerzej, ale widząc niechęć ze strony Albiego i nie moc stwierdził, że ciekawe będzie to co się zaraz wydarzy.
Opierając sie lekko o barierkę schodów mruknął ciszej jak by coś siedziało mu w gardle.
- Alberto, widzę że masz ciekawych znajomych...

Gdy usłyszał głos Genmy-sama zamarł, ale Marco nie przestawał. Brutalnie zaczął dobierać się do chłopaka, jakby pokazując mu, że wycierpiał tyle z jego winy. Gdy Alberto stał sztywny z zaskoczenia, że Genma-sama pewnie im sie przyglądał, chłopak się nie bronił, a Marco wykorzystywał to i zaczął być niezbyt miły. Objął Albiego i rekę wsunął za spodnie z drugiej strony, masał jego pośladki, jakos tak lubierznie, a potem zrobił coś co wywołało u chłopaka szloch, zerwał mu z oka opaskę.
- Pokaż sie nam, no pokaż! - krzyknął jego kolega.

W tym momencie to on zamarł, chciał zejść tam na dół i coś mu zrobić, ale nie potrafił, bał się jak tam zejdzie to Albi mu nie wybaczy, ze go takiego zobaczył. Chciał coś im powiedzieć, zrobić, ale nie potrafił, choć był zły... nie wściekły na chłopaka, nie potrafił zejść.

Albi wybuchnął płaczem, zasłaniając ranę na oku rękami.
- Jak możesz Marco, ja nie chce. Zostaw mnie, wynoś sie stąd!! - krzyczał płaczliwym głosem. Ale Marco nie zamierzał przestać, popatrzył na mężczyznę ktory stał na schodach i umiechnął się do niego jakoś tak jak psychopata. Chwycił Albiego za biodra, po czym zsunął mu spodnie wraz z majtkami i zaczął ssać mu penisa.
- Zostaw!! Puść mnie!! - wyrywał się Albi, ale rece wciąż trzymał na oku, bo opaska leżała na ziemi.

Coś zabiło, zabolało i znowu zabiło.
Teraz nie mógł tego kontrolować, szybko zszedł ze schodów, a jak to uczynił od raz z liścia uderzył tamtego chłopaka.
Stanął między nim, a Albim.
- Nie chce cię tu, nie wiem kim jesteś, ale tam są drzwi...
Wskazał mu drzwi, było widać, ze jest naprawdę wściekły.

Alberto tego nie widział, bo zasłaniał rękami oczy, ale usłyszał jak Genma-sama schodzi po schodach, słyszał plask wymierzony w Marco, słyszał krzyk. Wiedział, że Genma-sama się zdenerwował, wiedział, że był wściekły. Uchylił powiekę i zobaczył plecy swojego wybawcy, jego serce zaczęło bic jak zwariowane. Marco złapał się za bolący policzek, ale nie chciał dać za wygraną. -przesuń się, on jest mój. Mam na niego ochotę!! Teraz, zaraz! - wykrzyczał, starając się odsunąć mężczyznę. Alberto był wstrząśnięty tym wszystkim, trząsł się cały. Opierając sie plecami o ścianę zsunął się do pozycji kucącej, nie zakładając wcześniej spodni. On w ogóle o tym nie myślał, był w szoku, jego kolega chciał go zgwałcić.