Rodzina Mazzano

Dobrze, że Alberto go nie widział, oczy mu płonęły ze wściekłości.
- Liczę do trzech, jeśli nie ruszysz swojego tyłka sam, nie będziesz mógł się w ogóle ruszać...
Był wstanie go nawet zabić, mało kiedy tracił równowagę i opanowanie.
Ale,to zachowanie go całkowici wytraciło z równowagi.
- Raz...
powiedział wskazując drzwi.

Chłopak może i przestraszył się, sięgnął nawet po koszulę, którą Albert z niego ściągnął. Ubrał się i ze łzami w oczach popatrzył na Alberta, który teraz chował się za mężczyzną niczym tchórz. -To wszystko twoja wina, że tak wyglądam. Twoja wina! - powiedział i jakby groźby Genmy-sama miał głęboko gdzieś, starał się z której strony dotknąć Alberta. Który aktualnie był roztrzęsiony i płakał. Teraz gdy w końcu poczuł sie przy kimś bezpieczny, nagle jego świat z przeszłości powrócił tak nagle, tak brutalnie wdarł sie w jego życie.

Nie wytrzymał, złapał go za włosy i szarpnął wymierzając kolejnego liścia.
- To twoja wina nie jego, a teraz wypad.
Rzucił nim w stronę drzwi wejściowych.
- Dwa...

Jęknął gdy ten go podniósł za włosy, Albi miał wciąż schowaną twarz w dłoniach, a pupa i penis były na wierzchu, bo kto by się tym w takiej chwili zajmował. Chłopak miał dreszcze wywołane strachem lub zimnem albo jednym i drugim. A Marco mimo tego, że był rzucony na drzwi, odezwał się w stronę Alberta, jakby byli sami. - Pamiętaj tylko, że wywalasz z domu kogoś kto kiedyś tobą się zajął. Kogoś kto uratował Cię bo inaczej byś zdychał w bólu jak pies. I pamiętaj i patrz uważnie, patrz jaki ten twój klient jest ostry z jaką łatwością potrafi wymierzyć cios, taki który boli. Albi on wie gdzie bić, aby bolało najbardziej. On to kiedyś wykorzysta, a ty będziesz cierpiał, a ja będę mieć na to wyjb... - mówił, jego głos był szorstki i pozbawiony uczuć, no chyba że o nienawiści tu mowa, ociekał jadem, ktory mógłby zabić. Mówił, ale Alberto mu przerwał, swoim krzykiem.
- Wypierdalaj!!

Wykorzystał ten moment i go wywalił, za drzwi które szybko i dokładnie zamknął.
I teraz... Co miał zrobić podejść do niego? Przytulić? Powiedzieć coś?
Pierwsze co zrobił to znalazł opaskę, jak już ją miał podszedł do niego kiedy kucnął przytulił go nie patrząc na jego twarz i założył opaskę.
Trochę krzywo, ale była.
- Albi...
Wyszeptał czułym głosem.
- Przepraszam...

Gdy tylko Genma-sama go przytulił, a on poczuł ciepło jego oddechu na swojej szyi, dotyk jego rąk, to Objął go i rozpłakał się rzewnymi łzami.
- Nie masz mnie za co przepraszać. Dziękuje, tak bardzo ci dziekuję. - powiedział płacząc.

Siedział tak z nim, przytulając się do niego i pozwalając mu sie wypłakać.
- Obiecałem, ze nie pozwolę cię nikomu skrzywdzić, a jednak pozwoliłem mu na to...
Wyjaśnił za co go przeprosił.

Tak w sumie Albi zastanawiał się czemu Genma-sama wcześniej nie zareagował, ale przecież nie musiał robić nawet tego co zrobił. Mógł stać i się patrzeć, bo przecież Alberto nie był dla niego nikim wyjątkowym, prawda?
- Czy to moja wina, że pręgi na jego plecach były tak głębokie? Czy to moja wina, że zmienił się w taką osobę? Czy moja winą jest też to... - nagle musiał przerwać bo zrobiło mu się słabo i nagle doszło do niego, że nie ma opaski, ale zaraz potem reka dotknął oka i zamarł. Opaskę miał na miejscu i zwrócił się do Genmy-sama cicho, wciąż w niego wtulony.
- Widziałeś mnie bez niej? - zapytał łamiącym się znów głosem, a nadmiar łez wypłynęło z jego oka.

- Nie, nie patrzyłem bo wiem jak byś zareagował...
Pocałował go w czoło.
- Chociaż już ci mówiłem, ze to mi nie przeszkadza... Ale nie chciałem cię jeszcze bardziej stresować...
Westchnął.
- I nie, to nie twoja wina... Tylko jego, nic mu nie zrobiłeś... Sam wybrał taką ścieżkę, co innego pomoc, a co innego gwałt na przyjacielu... I znęcanie się psychiczne.

- On na prawdę chciał m-m-mnie zgwałcić? - powiedział znów do niego, chodź pytanie był oczywiste.
- Cieszę się, że szanujesz moją decyzję. - powiedział już jakby spokojnie, ale potem znów olśniło go, że ma goły tyłek, popatrzył się wtedy miedzy swoje nogi i zauważył, ślad zębów na swoim penisie. Znów rozpaczliwie, jak zgubione dziecko w tłumie chwycił się Genmy-sama i nie chciał puścić. Znów zaczął się trząść jak galaretka. To byl chyba stres, najlepiej by pewnie dla niego było, aby poszedł spać.
Przytulony do mężczyzny wciąż powtarzał jak jakąś mantrę: - Dziekuję Ci bardzo. Dziękuję naprawdę.

Nie puszczając go wstał, niósł go ostrożnie i pomału do jego sypialni.
Kiedy tam weszli położył go na łóżku ubierając mu dół od piżamy, którą rano zdjął oraz górę, sam też się rozebrał i obaj sie położyli.
- Nie masz za co dziękować, w końcu obiecałem...
Wyszeptał mu do ucha, głaskał go delikatnie po plecach mając nadzieję, że Alberto szybko zaśnie.

Dał się przebrać w pidżamę byl jak jakaś marionetka, jakby dotarło do niego to wszystko, jakby przybiło go tak że nie był w stanie funkcjonować. Jak dobrze, że pozostał mu nawyk oddychania. Gdy został ułożony do snu czekał jak poczuje sa soba ciało mężczyzny do którego czuł cos więcej niż przywiązanie i podziękę za ratunek. Pod wpływem dotyku usnął, chciał cos jeszcze powiedzieć, ale usta mu zamarły nagle i chłopak odpłynął w świat snu, spokoju i regeneracji. U boku swojego kochanka

Normalnie poszedł by do pracy i pracował, ale nie dość, ze wczoraj się z niej wyrwał to dzisiaj zupełnie ją olał, nawet nie napisał do nich, że mu nic nie jest i mają pracować.
"On mnie zabije" pomyślał przypominając sobie ostatnią awanturę jaką miał za nie pójście na jedno spotkanie przez przypadek o nim zapomniał, ale jego asystent nie, i to jeszcze na środku centrum handlowego... Pokręcił głową i odgonił tą myśl od siebie, teraz miał ważniejszy cel, był nim Albi... Chciał jak najdłużej i najczęściej spędzać wolny czas.

Chłopak przebudził się i z lewego boku przekręcił się na prawy bok i zobaczył Genmę-sama. Zdziwił się jego widokiem z nim w łóżku.
- Dzień dobry. - powiedział i lekko uniósł głowę i dał mu całusa w usta.
- Czy ty aby przypadkiem nie zaniedbujesz swojego życia i pracy z mojej winy? - zapytał, po czym popatrzył na zegarek.
- Rany na pewno powinieneś być już w pracy. Idź ja sobie poradzę. Radziłem sobie sam w gorszych sytuacjach to teraz też się jakoś ogarnę. - wyjaśnił i zaczął dla żartów wypychać mężczyznę z łóżka. Jego dłonie na jego plecach wyglądały na takie małe.

- Spokojnie, poradza sobie jak mnie 2 dni nie będzie... A może chcesz się mnie już pozbyć?
Zrobił co do niego należało, a teraz wypad dziadu?
Pomyślał, ale czuł, i miał nadzieję, że Albi tak nie myśli.

Skoro miał nadzieję, to dobrze o nim świadczyło, ponieważ ten tu chłopak który leżał obok niego, zdecydowanie zakochiwał się w nim. I pod żadnym pozorem nie chciał go wyrzucać, ale dbał o niego.
- A skąd? Jak ja bym mógł chcieć się Ciebie pozbyć. Gdyby nie ty, to pewnie bym teraz ... - urwał, bo w sumie nie chciał wracać do tematu tego, że dalej dawałby dupy psychopatą albo jego kolega (ex-przyjaciel) zgwałciłby go.
- Mam u Ciebie tak wielki dług, że do śmierci się nie odpłacę, dlatego nie wyrzucam Cię tylko dbam, abyś z mojej winy czegoś w swoim życiu nie zawalił. Bo w moim nie bardzo jest co walić, wszystko jest jak jedno wielkie pogorzelisko.

- Nie prawda...
Powiedział odwracając się do niego.
- Nic się nie stanie, wierz mi... Na razie ty jesteś na 1 miejscu mojego dzisiejszego dnia...
Pocałował go delikatnie.
- Więc nie zmarnuj tej okazji... Jesteś głodny?
Zapytał się słysząc ciche burczenie.

No tak to jemu burczało w brzuchu, przez ten stres niedoszłym gwałtem Alberto spalił wszystko co miał w żołądku. Poczerwieniał jak mały burak.
- Tak, ale tylko troszeczkę. - powiedział po czym jego żołądek znów zaczął dopominać się jakiegoś żarełka.
- A oczywiście że wykorzystam ten dzień, bo z tego co wynika z kalendarza to rodzice jutro wracają. I tak będziesz musiał mnie opuścić i wrócić do swoich obowiązków. Ale dziękuję, że stawiasz mnie na pierwszym miejscu, to bardzo mi schlebia. Takiej dziwc... - urwał bo mu się przypomniało, że Genma-sama nie lubił gdy Albi sam o sobie mówił jak o dziwce.

Słuchał tego, ale kiedy usłyszał to słowo, od razu spochmurniał na twarzy, więc Albi mógł się domyślić, że nie przeszło to jego uwadze.
Ale nic nie powiedział.
- Nie myślę w ten sposób...

Ucieszył się, że nie dostał reprymendy. Pochylił się i pocałował go w policzek, a potem usiadł mu na udach, no może troszkę wyżej. Pochylił się i podniósł do góry koszulę którą Genma-sama miał na sobie. Zaczął delikatnie całować mu brzuch, a potem całuskami szedł coraz wyżej i wyżej, aż ustami dotarł do sutka. Zaczął go ssać.
- Cieszę, się że jesteś tu ze mną. - powiedział i następnie pocałował go namiętnie w usta, nie dając mu złapać oddechu. Całował go namiętnie, głęboko i szaleńczo. Jakby bardzo sie stęsknił albo jakby chciał go wycałować tak na zaś.
- Za trzy dni idę do tej szkoły. - przerwał na chwilę pocałunki, aby powiedzieć co ma powiedzieć. Miał go znów pocałować, ale dodał coś co go najwyraźniej martwiło.
- I będę mieszkać tam w internacie, bo to po za miastem jest trochę i rodzice nie chcą abym codziennie wracał w nocy sam. - powiedział.

- I słusznie...
Kiedy skończyli spojrzał na niego.
- Albi... Co do twojego oka... Nie myślałeś... Kiedyś, żeby zrobić sobie protezę? Skoro się tak wstydzisz i boisz?
W końcu protezy nie są złe, albo przynajmniej chęć chłopaka do spokojnego bycia tam i nie myślenia o tym.

- Kiedyś o tym myślałem, ale potem oglądnąłem anime i się trochę przeraziłem. To był horror, dziewczyna straciła oko i miała szklane w innym kolorze, wyglądała jak jakiś mutant i koniec końców i tak nosiła opaskę. - powiedział i po chwili dostał sms'a. Jego telefon za wibrował trzy razy na biurku, ale chłopakowi nie chciało się zobaczyć kto to.
- To co idziemy coś zjeść. Mogę przygotować jakiś obiad. Na co masz ochotę? - zapytał.

- Możemy też coś zamówić, co do tego nie musisz innego koloru... Po prostu nie chcę, żebyś się czuł jak by wszyscy na ciebie się gapili bo masz opaskę... Ale jeśli nie chcesz, a ona ci nie przeszkadza nie musisz jej wymieniać.
Stwierdził, w końcu nie chciał go do niczego zmuszać.

- Już się chyba do niej przyzwyczaiłem. - powiedział poważnie, po czym zaśmiał się zawadiacko i powiedział śmiejąc się. - Po za tym czasem dzięki niej mogę zgarnąć jakiś profit. - zażartował.
Telefon znów za wibrował, kolejny sms.
- To co zamawiamy? - zapytał

- A na co masz ochotę? Na jaką kuchnie? Może jakąś azjatycką? Meksykańską?
Zaproponował i spojrzał na telefon.
- nie odbierzesz? A może ja mam zrobić to za ciebie?