Chata Kinga

- Nie.. - wymruczał go i domyślił się, że ten nie słodzi kawy. Uśmiech na jego wargach mimowolnie się powiększył gdy dostał czekoladę. Przymknął powieki odchylając nieco głowę robiąc mu jednocześnie nieco więcej przestrzeni przy swojej szyi.
- Żaden ze mnie anioł, kochany - szepnął i pogładził go po policzku. Zaśmiał się cicho pod nosem i musnął jego wargi swoimi.
- I ja cię kocham. A teraz usiądź, wypij kawę a ja przygotuję śniadanie, dobrze? - otworzył sprawnie opakowanie czekolady ułamując kosteczkę i wsuwając ją między wargi.

- Jesteś moim Aniołem jasne? Kocham cię ! - tuli go i puszcza w końcu pijąc kawę jak narkoman ćpa od rana.
- Zrób co chcesz ja nie jestem wybredny zjem cokolwiek mi dasz wiesz że lubię dużo jeść prawda? - uśmiecha się słodko - bardzo bym chciał żebyś się nie przepracował nawet jeśli to niby nic to jednak nie powinieneś tak robić jasne? Chciał bym żebyś o siebie dbał bo jesteś delikatnym kwiatuszkiem

- Teraz już wiem - zaśmiał się cicho przeglądając zakupy jakie zrobił King.
- Dbam o siebie. Jednak i o ciebie ktoś musi zadbać, Ciasteczko. Jestem silnym chłopcem i dam sobie radę! - powiedział poważnie i uśmiechnął się zaraz do niego ciepło. Rozpakował zakupy z szerokim uśmiechem zaraz zabierając się za przygotowywanie kanapek. Pomyślał, że kanapki na śniadanie będą najlepsze, ot co. Najedzą się, a później będą mogli trochę poleniuchować.
- Co będziesz chciał zjeść jak wrócisz z pracy? jest coś, co powinienem przygotować poza kawą jak mniemam? - spojrzał w jego stronę widocznie rozbawiony.

- Tak wiem że jesteś dużym i silnym chłopcem ale jesteś też obolałym i malutkim aniołkiem wiec albo mnie posłuchasz albo będę cię nosić na rękach po kuchni jako twój asystent. Jasne? - uśmiecha się do niego słodko i siedzi przy stole patrząc na młodego
- Pójdziesz do domu po swoje rzeczy prawda? - uśmiecha się dalej - A już ci mówiłem że zjem wszystko bo jestem mało wymagający i nie potrzebuje za wiele do szczęścia. Ciebie jeść i kawy

- Jasne, jasne - zachichotał i pokiwał głową.
- No niby mówiłeś, jednak mimo wszystko nie wiem... Może zechciałbyś coś specjalnego zjeść? Kto wie, kto wie.~ Un. Tak, pójdę. Zabiorę kilka rzeczy i wrócę. Dużo czasu mi to nie zajmie - powiedział z uśmiechem zaraz stawiając na stole przed nim talerz pełen kanapek. Sam sięgnął jeszcze po kosteczkę swojej czekolady, po czym oblizał wargi sięgając po jedną z kromek i siadając na kolanach mężczyzny.
- Więc smacznego - pocałował go delikatnie w policzek zadowolony, a za razem i rozbawiony zaczynając powoli jeść.

Uśmiechnął się do niego i pocałował go w czubek noska a potem sam zabrał się za kanapki i z uśmiechem zaczął szamać pyszności
- Jesteś aniołem wiesz ... jesteś moim zbawieniem i moją kochaną kruszynką ... i mnie karmisz! Kocham cię najbardziej ze wszystkiego co jest mi znane! - rozanielony zaczyna szamać kanapeczki - Kurcze jak ja uwielbiam jak mi ktoś jeść robi! Nosz po prostu kocham to ;... a ty jesteś w tym super - nie może się powstrzymać od wychwalania go pod niebo.

- Ktoś musi cię wyżywić, a nie, na samych daniach gotowych siedzisz. Tak nie powinno być, wiesz chyba o tym, co? - uśmiechnął się szeroko. Zjadł dwie kanapki resztę zostawiając Jamesowi by się najadł. Przyglądał mu się rozbawiony po słowach jakie wypowiedział.
- Aż tak dobry nie jestem, jednak ciesze się, że tak myślisz. Bardzo mnie to cieszy, mój drogi. - powiedział zsuwając się powoli z jego kolan z lekkim grymasem na twarzy i zaczął sprzątać blat na jakim jeszcze przed chwilą przygotowywał śniadanie

- zostaw nie powinieneś tego ruszać skoro cię wszystko boli, Nie pozwalam - wstał zjadając ostatnią kanapkę i porwał go na ręce - to porwanie! - Zaniósł go do łóżka i zaczął się z nim bawić w łaskotki i pieszczenie po brzuchu i sutkach ustami. Bawił się z nim delikatnie smyrając i tarmosząc się po całym łóżku. Skończyło się na tym że leżeli Gabriel na Kingu
- Uch ... masz się nie ruszać jasne - zaczął go namiętnie całować nie dając z siebie zejść i tuląc namiętnie do siebie.

Mimo że chciał to nie mógł powstrzymać śmiechu. Dopiero gdy leżał na nim uspokoił sie nieco naraz oddając pocałunkom i odwzajemniając je. Nie chciał przeleżeć całego dnia w łóżku tylko dlatego, że był obolały. Nie potrafił tak. Przynajmniej nie sam, a skoro James miał iść później do pracy...Zamknął oczy z zamiarem cieszenia się chwilą. Ot. Po prostu. Jak King będzie musiał wyjść, to wyjdzie, a Latawiec znajdzie sobie też jakieś zajęcie poza pójściem po część rzeczy.

Uśmiecha się do niego i głaska po włoskach. Maluszek jest taki słodki a King ma do niego wielką słabość no bo w końcu jego aniołek był najsłodszy!
- A kochanie, jak wrócę to chcę żebyś jak będziesz już w domu, chciał bym byś też się nie przemęczał i poleżał trochę ze mną do wieczora co ty na to?możemy oglądać jakiś film albo co tam tylko chcesz ale wolał bym żebyś nie wstawał za dużo. inaczej dłużej zajmie ci dochodzenie do siebie i dłużej nie będziemy mogli się kochać - cmoknął go w nosek - chociaż to nie tak że zależy mi tylko na seksie wiesz, po prostu się martwię - dotknął go w nosek palcem.
- Jesteś takim kruchym chłopcem, naprawdę jak byś był ślicznym płatkiem śniegu...

- Dobrze... Dobrze najdroższy. Na pewno wrócę przed tobą i to długo przed tobą. Nie martw się. Nie będę się przemęczać. Obiecuję ci to. - powiedział z uśmiechem gładząc go kciukiem po policzku. - Wiesz... Jak ma się zakwasy to powinno je się rozruszać czy tam rozmasować, więc nie mogę sobie pozwolić na lenistwo - pocałował go czule i uśmiechnął się szeroko. Był przeszczęśliwy, że King tak o niego dba.

- Postaram się wcześniej wrócić dziś nie mamy takiej znowu strasznie ciężkiej tej roboty, jakieś coś i szef mnie puści zobaczysz - uśmiecha się do niego lekko i gładka po skroni i włoskach.
- Ale ciebie to będzie bolało - westchnął - no dobrze rozruszaj się rozbij zakwasy jeśli tego tylko chcesz chodź moim zdaniem to głupota... jak wrócę to cię porządnie wymasuje WSZĘDZIE... Jasne? Dosłownie wszędzie - pocałował go i wstał - uch jak mi się dziś nie chce wychodzić od ciebie to ty pojęcia nie masz.... zostaniesz w moim domu a ja muszę się włóczyć po mieście jak mógł bym tu z tobą siedzieć i cię kochać ...

- Będę tu na ciebie czekać. Obiecuję - uśmiechnął się do niego szeroko już nie mogąc się doczekać późniejszych godzin. Najlepiej, żeby w ogóle nie wychodził. Chciałby żeby mężczyzna był cały czas obok. Bez niego to tak jakoś... Smutno. Nudno. W ogóle beznadziejnie.
- Kocham cię - powiedział szczęśliwy przyglądając mu się widocznie zadowolony.

- Bądź grzeczny i zachowuj się jak przystało na grzecznego aniołka - pocałował go i z westchnieniem zwlekł się z wyra
- Już od 5 minut powinienem czekać na szefa... e nic mu się nie stanie jak trochę poczeka - zero przejęcia - Dobra kochanie ja będę wychodził, idź do siebie klucz od chaty masz w kuchni widziałeś z resztą zazwyczaj leży na blacie, ja nie zamykam domu bo tobie oddaje klucze - ubrał się pospiesznie w bardziej wyjściowe ciuchy i westchnął patrząc na niego
- Ja nie chcę iść ....

Zwlekł się z łóżka i pocałował go stając na palcach.
- Idź kochany, idź. Ja będę czekać na ciebie - powiedział z uśmiechem choć sam też nie chciał by szedł. Jednak dobrze by było gdyby nie miał przez niego kłopotów.
- Będę grzeczny - zaśmia się cicho i jeszcze raz ucałował jego wargi w ramach pożegnania. Chciał go jakoś przekonać. Mimo wszystko martwił się o niego.
- Uważaj na siebie, Ciasteczko

- będę uważał o ile nie będzie strzelaniny powinno być bez problemów - uśmiecha się i głaszcze go po właskach
- Dobra idę bo zaraz bardzo mocno oberwę od szefa - zaśmiał się - jeszcze dostanie wrzodów żołądka przeze mnie z tej złości - uśmiecha się i idze do drzwi
- Kocham cię kociaaaku - krzyczy do niego zamykając drzwi, potem westchnął i wyszedł z domu, czarne okulary i chłodna poza gangstera aż od niego biły na kilometr. Oczywiście jak podejrzewał oberwało mu się od szefa że się spóźnił, ale King nie przejął się tym. Oddał się w wir robory

Gdy mężczyzna znikną za drzwiami Gabriel posprzątał jeszcze w kuchni, bowiem wcześniej został porwany do kuchni, następnie ubrał się i ogranął nieco. Mmo wszystko wolał zostać i czekać na niego bo i nie wiedział o której wróci. Zgarnął jednak klucze z kuchennego stołu i wyszedł również z mieszkania kierując koroki do swojego mieszkania skąd zabrał jedynie troche ubrań i swoje ukochane słodycze.
Do mieszkania Jamesa wróci po niecałej godzinie z plecakiem. Wszedł do środka stwiając plecak pod ścianą i niemal czołgając się zmęczony do łóżka.

King za ten czas odbył "misję" miał skoczyć po pizze na śniadanie dla kumpli a potem wszyscy zaczęli obmyślać plan. Wszystko było ładnie pięknie dopięte na ostatni guziczek i grupa mogła przejść do działania. Nic prostszego! Zaczajenie się na urzędasa pod jego domem przechwycenie go razem z bardzo ważnymi dokumentami, następnie zmuszenie do podpisania zrzeczenia się jednej z firm w której był robione przekręty na dużą skalę. To nie tek że gang chciał przejąc firmę i uratować biednych pracowników, chodziło raczej o uzyskanie dużej gotówki w zamian za milczenie w sprawie owych brudnych interesów. Kingowi to nie przeszkadzało robił przecież jako osobisty ochroniarz szefa, i było by dobrze gdyby nie doszło do bójki między dwojgiem współpracowników. Wywiązała się z tego ostra bójka w której gang musiał interweniować. Kilka ciosów załatwiło sprawę ale King obdarł sobie skórę z kostek na lewej pięści. Z zawiniętą ręką w chusteczki wrócił wieczorem do domu
- Księżniczko? Jestem - Zawołał w drzwiach i zdjął buty, był padnięty poza tym zraniona dłoń była sztywna od urazu

Słysząc jak ten wszedł do mieszkania wybiegł z kuchni. Spojrzał na niego widocznie zmartwiony niemal rzucając się na niego by się przytulić.
- Co się stało...? - zapytał cicho łapiąc go za rękę delikatnie martwiąc się o niego. Uniósł na niego wzrok chcąc się dowiedzieć.
- Biłeś się? - zapytał po chwili powoli odwijając jego zranioną rękę. Chciał wiedzieć co się stało.
- Może.. Może chcesz się położyć? Odpocznij. Tak, powinieneś odpocząć - pokiwał lekko głową ciągnąc go do sypialni.

- Haj kochanie - mruknął i cmoknął go w usta
- Co się stało? A widzisz trochę mnie podniosło i tak jakoś - westchnął - przejdzie mi tylko nie mogę ruszać ran - uśmiecha się lekko - zdarłem sobie skórę nic wielkiego nie bój się. Widzisz jak twój chłopak pracuje - westchnął masując sobie ramie dłonią
- Nie, jestem cały spocony i śmierdzę fajkami, daj mi się najpierw wykąpać a otem robię co tylko chcesz nawet będę leżał w łóżku. Ale serio to tylko się lekko zmęczyłem nie muszę się od razu kłaść. Powiedz mi lepiej co robiłeś cały dzień, strasznie się stęskniłem - Wziął go na ręce i pocałował

- Martwię się o ciebie, Ciasteczko~ - wymamrotał całkiem poważnie. Nie chciał przecież by coś mu się stało. To byłoby dla niego nie do pomyślenia. Przymknął powieki mimo wszystko ciesząc się, że ma go przy sobie.
- Też tęskniłem... Ja? Um... Byłem u siebie, zabrałem troche swoich rzeczy, później się leniłem czekając aż wrócisz - pogłaskał go po policzku.
- Idź się w takim razie umyć, mój drogi, a ja przygotuję coś do jedzenia. Napijesz się czegoś? - zapytał zastroskany i pocałował go lekko.

- Cieszę się że odpoczywałeś jak prosiłem bardzo jestem z ciebie zadowolony podoba mi się twoja postawa! Popieram to jak się zachowujesz - cmoka go i się uśmiecha słodko.
- To idę ... Ale nie chcę cię puszczać stęskniłem się za mocno - trzyma go w ramionach i tuli tak jakoś nie chce go od siebie puszczać tak długo się nie widzieli
- Chcesz żebym usechł? Bez twojej miłości padnę jak nie podlany kwiatek! - mruczy i robi smutną minkę - chodź wykąp się ze mną umyjesz mi plecy ... co ty na to?

Zaśmiał się cicho i kiwnął głową.
- No dobrze, dobrze. Niech będzie. Bardzo chętnie - wyszeptał i ucałował płatek jego ucha z uśmiecham. No bo czemu by nie? Pocałował go jeszcze czule przymykając powieki.
- Nie pozwolę, żebyś mi usechł, mój kochany - wyszeptał odgarniając kilka niesfornych kosmyków z jego twarzy. Chciał mu okazać jak najwięcej troski. Zależało mu na nim jak na nikim innym.

- Kocham cię ... ręczni jest w łazience? - zapytał i wziął go na ręce a potem zaniósł do łazienki daleko nie miał. Postawił go na kafelkach i delikatnie zaczął rozbierać.Najpierw całował go w szyję i zdejmował z niego koszulkę potem obmacywał po tyłku i zamruczał mu do ucha - Szkoda że jesteś taki obolały - mruknął i zdjął mu spodnie wolno potem wsunął dłoń w jego bokserki zaczał go drażnić po przyrodzeniu a potem wyjął dłoń i oblizał lubieżnie - hmm ktoś tu jest niegrzecznym chłopcem - przyciągnął go nagiego do siebie a sam był cały ubrany - daj mi się rozebrać i lecimy z myciem ... tylko nie zamocz mi ręki bo piecze

- Tak, jest w łazience... - wyszeptał i zamruczał cicho. Dotyk męzczyzny nawet jeśli w prawdzie nic nieznaczący zdołał go nieco pobudzić. Przywarł do niego i sam zaczął go powoi rozbierać.
- Postaram się. Obiecuję - uśmiechnął się pod nosem. Wiedział, że będzie musiał się nim nieco zająć. No bo jak! Był obolały, jednak chciał mu to też jakoś wynagrodzić.
- Moje kochane Ciasteczko... - powiedział cicho pozbawiając go górej części odzienia całkowicie i całując lekko jego ramię.