Apartament Genma-sama

- Nie przeszkadzasz... Dzisiejszą noc mam w końcu całą dla ciebie... Ale jak musisz iść do domu zrozumiem... Jednak jeśli nie, chętnie bym z tobą jeszcze pobył...
Odpowiedział rozluźniając uścisk.
- Alberto... A...
Chciał się o coś zapytać, ale zrezygnował, chyba nie ten moment wybrał.

Ale nie jego oczywiście zainteresowało, o co chciał go mężczyzna zapytać. Niby poluźnił uścisk, Albi spokojnie mógłby się wyswobodzić z tych kleszczy, ale on jakby nie chciał. Z tego co mówił wychodziło na to, że chce iść do domu, ale jakaś jego część chciala zostać z tym mężczyznom.
- Jak Genma-sama sobie życzy, mogę zostać na noc. W takim razie może powie mi Pan o co chciał Genma-sama zapytać. - znów odzywał się do niego z należytym szacunkiem, nie to co wcześniej. Zbyt dużo miał tej swobody, to nie uchodzi.

- Albercie... Czy mógł byś zrezygnować z reszty klientów dla mnie?
Zapytał się na spokojnie, ale trochę był nerwowy, bo jakoś w dziwny sposób zależało mu coraz bardziej na chłopaku.

Pytanie go zaskoczyło tak bardzo, że aż rozdziawił usta, a jego oko wpatrzone było w oczy mężczyzny. Pytanie było takie, że wow młody nie wiedział co powiedzieć, ale po kilku sekundach gdy szok opadł, pojawiła się wątpliwość.
- Jaki jest powód Twojego pytania. - znów zwrócił się do niego jak do kolegi, a nie jak do klienta.
- A co ja będę z tego miał? - o boże jakie to było chamskie, nie powinien sie tak pytać.
- Nie, to nie miało tak zabrzmieć... już sam nie wiem co mówię. - powiedzial smutny

- Powiedziałeś, że nie jesteś biedny... Co będziesz mieć... Jeśli tak ci zależy na kasie, będę ci płacił dalej i więcej... jednak bardziej mi zależy, żebyś poszedł do szkoły, nawet jak byś miał to dalej robić z innymi... Ale nie chce, żeby twój talent... I ty sam, żebyś się tak marnował...
Może widział, w nim siebie z dawnych lat młodości, dzieciaka, który potrzebuje dobrego kopa na wrócenie na dobrą ścieżkę i dobry start, może w jakiś sposób go mocniej polubił. Sam nie wiedział dla czego tak jest.

Już miał coś odpowiedzieć coś w stylu spadaj i daj mi spokój, ale w tym momencie w którym młody Włoch otworzył już usta zadzwonił mu telefon, który znajdował się w lewej kieszeni spodni. Sięgnął po niego i zobaczył na wyświetlaczu Signor Petrasco. Nagle wróciły wspomnienia i to co mówił Genma-sama zaczynało mieć sens, ale on wciąż patrzył się na telefon. Wiedział, że jak nie odbierze, to będzie mu jeszcze gorzej.
- Tak Panie, tu pański pies Alberto. - powiedział tak, bo wiedzial, że tak musi. Potem ten do niego mówił i mówił, a Albi kiwał głową i co jakiś czas pomrukiwał coś na znak tego, że się zgadza. A przy ostatnim pytaniu jakie zadał mężczyzna, Albi odpowiedział mocne i stanowcze...
- Nie. Nigdy więcej! - i na znak tego wszystkie rzucił swoim telefonem o ziemie, tak że ten rozpadł się na kawałeczki, wypadła z niego karta sim i bateria.

Stał słuchając, nic nie mówił jednak to zdenerwowanie chłopaka, było widoczne na jego twarzy, ale też w oczach. Kiedy komórka się rozbiła na częsci pierwsze przytulił go do siebie.
- To on cię tak skrzywdził?
Nie rozumiał ludzi, którzy nie wiedzą jak mając coś zrobić, ale i tak to robią, bo myślą, ze są fajni. A Albi miał pecha i właśnie na takiego skubańca musiał trafić.

Gdy ten go tak przytulił, on nie mógł zrobić nic innego, jak tylko odwzajemnić ten uścisk. Przytulił się do niego i czuł się bezpiecznie.
- Yhy. - tylko tyle był w stanie powiedzieć. Oddychał szybko jakby z podenerwowania, nie mógł się opanować. Teraz już wspomnienia stawały mu przed oczami, jak go bił, jak wyzywał.

- Alberto... Jesteś bezpieczny, tu nikt ci nic nie zrobi... Chyba, że za twoją zgodą... Go już nie ma, a jak będzie cię dalej nękać daj mi znać, a sie nim zajmę...
Powiedział, widząc jego przerażoną twarz, która na nowo widziała wszystkie okrutne rzeczy.

Gdy usłyszał jego słowa coś w nim pękło. To właśnie chciał usłyszeć od czasu wypadku, że ktoś go obroni, że ktoś się nim zajmie, że w końcu może czuć się gdzieś bezpieczny. Osunął się na podłogę, usiadł na niej nogi podkurczył tak, aby objąć je ramionami.
- Zgadzam się na ten Twój układ. - powiedział po chwili.

Zdziwiło go to, ale w jakiś sposób ucieszyło.
Kucnął i go objął.
- Chodź może do salonu, lub sypialni... Nie siedź tak tu na kafelkach...
Wyszeptał, lekko go podnosząc, a po chwili jednak wziął go na ręce i zaniósł do sypialni, gdzie usiadł z nim na łóżku, obejmując go w delikatnym uścisku.
- Będę się tobą opiekować, dbać i pomagać... Tylko... Proszę, nie umawiaj sie z takimi typami... Jeśli będziesz chciał jednak to robić zrozumiem, ale wybieraj jakiś, których znasz... Którzy cię nie zranią...
Szeptał spokojnie.

On dalej siedział, tu było mu dobrze. Ale Genma-sama nie za długo pozwolił mu tak siedzieć, bo wziął go na ręce i zaniósł do sypialni. Posadził go na łózko. Sam usiadł obok i znów go przytulił.
- Ale Genma-sama widział jak to wygląda. Wchodzi Pan do kawiarenki, obsługuje się go, a on potem idzie do szefa i zabiera do siebie na mieszkanie jednego z chłopców. I cóż poradzić, nigdy nie wiadomo jaki kto jest. - powiedział i wciąż patrzył się na swoje buty.
- Nie musi Genma-sama tego robić, wystarczy że ... - powiedział, ale musiał zastanowić się nad drugą częścią zdania. Powiedzenie "tylko mnie kochaj" będzie dziwne więc Albi musial sam zastanowić co chce powiedzieć.
- Wystarczy, że czasem będę mógł zjeść z Panem posiłek.

Uśmiechnął się bardzo delikatnie.
- Albi, przestań tam pracować... Myślę, że jak zaczniesz tamtą szkołę, nie będziesz miał czasu na prace w kawiarni... Bo dojdą ci praktyki... Ale jeśli to lubisz... To coś się załatwi, ale tym razem będziesz miał pewność, że nie dojdzie do takiego zdarzenia...
Wyszeptał mu do ucha.
- Co do posiłku... Oczywiście, i nawet myślę, że będzie mogło dojść do czegoś wiecej podczas tego posiłku... Nie wiem dla czego, ale polubiłem cię bardziej niż resztę... Nigdy sie nie spotykam z chłopakiem do towarzystwa więcej niż jeden raz...

- Schlebia mi to co mówisz, na prawdę. - powiedział. Wiedział, że ta motywacja do nauki czy do pokazaniu reszcie swiata, że jest w czymś dobry uchroni go może przed zostaniem dziwką już na zawsze. W sumie nawet by tego nie chciał, ale potem juz mogło by być za późno.
- Dziękuję - powiedział to tak cicho, że nie był pewny czy mężczyzna usłyszał jego słowa.

Pocałował go znowu w skroń.
- Proszę...
Nic więcej nie dodał, siedział i go tak tulił, to mu wystarczało i wydawało mu się, że tyle wystarczy, ale czy tak było, nie miał zielonego pojęcia.
W końcu to był Albi, a nie on, ale miał chodź trochę nadziei, że to co zrobił pocieszy go i w jakiś sposób mu pomoże.

Siedzieli tak obok siebie na tym łóżku w sypialni, on go tak obejmował, pocałował go znów w skroń. Albi nie wiedział co ma robić, czy ma zostać na noc czy może iść sobie do domu skoro ich relacje tak się diametralnie zmieniły przez tę chwilę. Popatrzył na niego, po czym wstał. Gdy tak stał przed nim i pochylał głowę, aby na niego patrzeć pochylił się i namiętnie pocałował go w usta. Pocałunek trwał chwilkę, a później Alberto oderwał się od niego, oblizał swoje usta.
- To ja chyba jednak będę uciekał. - powiedział po czym poszedł na chwilkę do kuchni, a nastepnie z niej wrócił w rękach trzymał kilka wizytówek.
- Jak będziesz chciał się zabawić z jakimś chłopcem do towarzystwa od tak na raz, to tu masz numery telefonów moich najlepszych kolegów z kawiarni. - powiedział i położyl je na blacie małej półeczki stojącej obok łóżka.

Uśmiechnął się po pocałunku.
- Szkoda, że nie zostaniesz na noc... Pokazał bym ci papiery, które musisz podpisać... Ale w takim razie...
Wstał i wyjął coś z szuflady, niebieską teczkę, którą mu podał.
- W domu poczytaj sobie dokładnie, oraz daj rodzicom do podpisania, oraz wybierz sobie pod co chcesz się kształcić, bo z tego co się orientuję jest parę specjalizacji.

Czy chciał czy nie chciał zostać na noc, sam tego nie wiedział. Ale wziął teczkę od mężczyzny, po czym poszedł do Hallu, aby ubrać buty, koszulę i sweter.
- A zamówiłbyś mi jeszcze taksówkę? - zapytał ubierając pierwszego buta.

- Mogę cię odwieść, bo i tak jadę na miasto...
Odpowiedział spokojnie kierując się po kluczyki samochodu.

- A jasne chętnie skorzystam. Mieszkam w tej dzielnicy domków jednorodzinnych. - powiedział, ubrał drugiego buta, stanął przed lustrem poprawił włosy, tak aby opadały delikatnie na opaskę na oku i ustawił się przy drzwiach.
- No to możemy iść jestem gotowy. - powiedział ściskając w ręcę niebieską teczkę.

Kiedy ubrał buty, wziął kluczyki i wyszli.
kiedy dojechali na miejsce wyjął kasę i dał mu ją.
- Masz... Za dzisiaj należy ci się...
W końcu to zrobili, więc nawet jak porzucił prace w kafejce to i tak kasa mu się należała.

- O nie, teraz już nie wezmę od Ciebie kasy. - powiedział i odsunął jego rękę z pieniędzmi.
- Zachowaj dla jakiegoś innego swojego klienta. Mi załatwiłeś szkołę, nie będę brał od Ciebie kasy. A seks mi się podobał, więc samo to wezmę za zapłatę. - powiedział jakoś tak dziwnie szczęśliwy. Jakiś taki odmieniony. Otworzył drzwi od samochodu, spojrzał na dom w którym i tak nikogo nie było bo rodzice i siostra pojechali do dziadków.
- To do zobaczenia. - powiedział i zamachał rękę w jego kierunku kilka razy po czym pobiegł do domu ściskając w rękach niebieską teczkę.

- Ok...
Zabrał kasę, lekko się uśmiechnął do niego kiedy wysiadał, jak już miał zamykać drzwi dodał tylko:
- Uważaj na siebie i zadzwoń do mnie jak wypełnisz papiery...
Dał mu wizytówkę, więc będzie wiedział gdzie go znaleźć.