Culinary Private School

Culinary Private School mieściła się w zabytkowym gmachu pałacu w środku lasu, między gęstwiną drzew. Budynek był piękny i zabytkowy, w szkole mieścił się również internat dla uczniów, którzy mieszkali daleko lub takich, którym powrót do domu po codziennych zajęciach się nie opłacał. Szkoła ta była tylko szkołą dla chłopców, damski oddział znajdował się w innym mieście. Cztery razy do roku odbywały się zawody między tymi szkołami. Uczniowie po za nauką gotowania, uczyli się kelnerstwa, hotelarstwa i innych przydatnych rzeczy. Jednakże gotowanie stało na pierwszym miejscu. Każdy z uczniów zobowiązany był do noszenia mundurka odpowiadającemu zaawansowaniu oraz klasie do której należał. Tak więc cukiernicy na stopniu pierwszym różnili się strojem od piekarzy chlebowych stopnia pierwszego.
Internat posiadał dwa piętra, na każdym piętrze było dziesięć pokoi, a w każdym z nich stały trzy łóżka. Była to szkoła prywatna więc tylko najzdolniejsi uczniowie mogli do niej należeć. Tworzyli oni pewnego rodzaju elitę kulinarną.

Szkoła była ogromna, główny budynek i 2 mniejsze mieszkalne dla uczniów i nauczycieli.
Ogrody i szklarnie też posiadała oraz boiska.
Kiedy wszedł do holu, jakiś mężczyzna na niego już czekał.
- Alberto...
Ucieszył się widząc chłopaka.
- Nazywam się Fren Toru i jestem dyrektorem tej placówki, pan Genma mówił, ze niebawem przyjedziesz... Chodź pokażę ci miejsce gdzie będziesz mieszkać do tego czwartku, bo jeszcze trwają remonty...

- Tak to ja. - powiedział chciał podać rękę Dyrektorowi, ale to chyba nie uchodzi.
- Do czwartku? To przyjechałem za wcześnie? Ale w liście jaki otrzymałem pisało, że mam byc dzisiaj. Że wyznaczony jest dla mnie pokój z niejakim Yosuke i Jorge. - powiedział lekko zdezorientowany.
Był pod wielkim wrażeniem jesli chodzi o budynek szkoły, ogrody i korty tenisowe. Nie wyobrażał sobie, że kiedyś będzie chodził do tak elitarnej szkoły. Jeszcze wszyscy będą w takich samych mundurkach z lekko rozpiętym krawatem i luźną marynarką. Oho Albi sie napalił na chłopców w swoim wieku. To bedzie na pewno ciekawy rok.

- Za tydzień... Tak będziesz z nimi w pokoju... Ale nic się nie stało, ze przyjechałeś teraz... Jorge nie wyjeżdżał na ferie więc jest teraz w szkole... Mieszka jednak teraz w innym pokoju...
Oprowadził go pokazał gdzie jest jadalnia, pokój dzienny oraz pokój w którym będzie tymczasowo mieszkać.
- O 23 jest cisza nocna i lepiej, żebyście już spali. Śniadanie jest o 7 do 9, obiad od 13-14, kolacja 18-19...
Mówił dalej, kiedy weszli do niewielkiego pomieszczenia z łóżkiem zostawił tam jego rzeczy.
- Do tego czasu możesz poznawać szkołę... jakieś pytania?

Słuchał z przejęciem, patrzył cały czas na dyrektora.
- Wszystko jasne, ale chciałbym zapytać się czy tu gdzieś na terenie szkoly mogę zakupić sobie mundurek? - zapytał i popatrzył po pokoju w którym teraz bedzie mieszkał, przez parę dni.

- Ah... Nie, mundurek się szyje na zamówienie... Za tydzień w 1 dzień szkoły przyjedzie krawiec i będziemy składać zamówienie, więc się o mundurek nie martw...
Wyciągnął kartę z chipem i mu ją podał, były na niej jego dane, zdjęcie oraz stopień.
- co roku dostajesz nową, wraz ze zdobywaniem nowych poziomów, karta służy do wchodzenia do pokoju, kupowania jedzenia oraz rzeczy w sklepiku, nią się płaci, nie musisz się martwić o pieniądze, są już na niej...
Wytłumaczył.
- Ah i dzieki niej możesz też wypozyczać książki w bibliotece...

- Dziekuję bardzo za troskę. Nie wiedziałem, że takie rzeczy istnieją w rzeczywistości. Ale dziękuję bardzo za możliwość stania się elitą. - powiedział i uśmiechnął się do dyrektora. Ohh czuł, że to bedzie zajebisty rok.
- To ja się rozgoszczę, a potem pójdę coś zjeść, bo od rana nic nie jadlem. - wyjaśnił, dyrektorowi szkoły, wciąż stojąc przed nim na baczność. Znał maniery, bo we Florencji chodził do prywatnej szkoły, więc umiał się zachować.

- Nie dziękuj mi, a swojemu...
Zastanowił się na chwilę jak powinien to nazwać.
- Partnerowi...
Po tych słowach pożegnał się i wyszedł.

I nagle po tych słowach dziwnie się poczuł. Jak jakaś męska galerianka, która chce wkroczyć w społeczeństwo do którego możliwe, że nie pasuje. Za co? Za usługi seksualne. Popatrzył na kartę, na pokój tymczasowy, który był ładny tylko brakowało w nim oznak życia. No ale to tylko dni.
Wybrał numer do Genmy-sama i zaczął dzwonić. Ale nagle się rozłączył. - Podziękuj swojemu sponsorowi, pewnie chciałeś powiedzieć. - powiedział sam do siebie, ledwo słyszalnym szeptem.

W tym właśnie momencie ktoś zadzwonił do niego z innego nie znanego mu telefonu.

Alberto szybko odebrał telefon.
- Halo? - zapytał, bo nie znał tego numeru.

- Hey, Albi...
Był to Genma-sama.
- Już na miejscu jesteś?
Zapytał spokojnie.

Odetchnął troche jakby z ulgą.
- Tak jestem juz na miejscu. Ale zajecia zaczynają się dopiero w czwartek, nie wiem czemu jestem tutaj tak wcześnie. - powiedział, po czym powiedział to co mu leżało na sercu.
- Czy dyrektor tej elitarnej placówki wie, że jesteś moim sponsorem? Czy wie na jakiej zasadzie tu jestem? Czy wszyscy o tym wiedzą? - zaczął miec poddenerwowany głos.

Słuchał go uważnie.
- Nie Albi, nie wiedzą, że spałeś ze mną dla kasy... powiedziałem im, że jesteś moim kochankiem i masz być dobrze traktowany, dyrektor jest moim starym znajomym... Pewnie nie wiedział, czy wolisz słowo kochanek, partner czy towarzysz, więc wybrał takie, które jest naj odpowiedniejsze do danej sytuacji...
Powiedział odkładając słuchawkę i wchodząc do pokoju.
- Jeśli chcesz się upewnić możemy się go zapytać...
Był szczęśliwy, że mógł go znowu zobaczyć.

Gdy Genma-sama staną w drzwiach, Alberto sam nie wiedział co ma zrobić. Pytać Dyrektora o cos takiego? Nie nigdy!
Te słowa które powiedział Genma-sama zabolały go, ale byly prawdą. "Nie wiedzą, że spałeś ze mną dla kasy". Teraz jak nad tym pomyślał, zabrzmiało to strasznie.
- Na początku tak. - powiedział tylko tyle i odwrócił się plecami do Genmy. Powinien rzucić mu się na szuję, że widzi go bez towarzystwa kobiety u boku, czy to siostra czy inna kobieta. Ale jemu w głowie kotłowały się słowa "Nie wiedzą, że spałeś ze mną dla kasy, dla kasy, dla kasy"
- Boże jestem dziwką. - powiedział znów ledwo słyszalnie, a po jego jednym policzku spłynęła łza, bo zdał sobie teraz jakby z tego sprawę. Zdał sobie sprawę, że czuje coś więcej do Genmy, ale że na początku racja spał z nim dla kasy. Jakie to uwłaczające, prawda?

- Albi...
Zmrużył oczy, podszedł i go objął.
- Już nie jesteś.... Przeciez z tym skończyłeś...
Zależało mu na nim i nie potrafił go czasem zrozumieć.
- Jesteś moim maleństwem, o którego się coraz bardziej martwię i nie pokoje...
Wyszeptał mu do ucha ścierając dłonią łzę.

- Stwarzam problemy, przepraszam. - powiedzial i złapał dłoń Genmy, gdy ten ścierał mu łzę. Trzymał jego dłoń w swojej dłoni.
- Czym się niepokoisz? Robię coś nie tak? - zapytał patrząc w szybę, widząc w nim odbicie mężczyzny.

- Nie odbierałeś telefonu, byłeś taki zimny i niedostępny, martwiłem się... No i Erza miała rację, byłeś zazdrosny, prawda?
Zapytał trzymając go delikatnie i całując w policzek,.

Wyrwał się z jego objęć zaraz po tym jak ten go pocałował. Obszedł go zamknął drzwi do pokoju, aby nikt nie słyszał ich "partnerskiej" kłótni.
- A dziwisz mi się. Przychodzi jakaś laska, wchodzi do mojego domu bez słowa i idziesz za nią jak pies z podkurczonym ogonem. Bez słowa sprzeciwu. Nie znam w ogóle twojej historii, nic nie mowisz. Myślalem że to twoja żona albo byla żona z ktorą jedziesz nie wiem już sam gdzie i nie wiem co tam robiliście. Doprowadza mnie to do szału, że ty myślisz, że ja jestem z tobą tylko dla tej szkoly. To wyobraź sobie, że tak nie jest. Nie jest tak, rozumiesz?! - nie wiedział co go tak poniosło, naprawdę nie znal sie od tej tak emocjonalnej strony. Ale teraz jakby coś mówiło za niego, jego szybko bijące serce. To ono było wszystkiemu winne. Ono i tylko ono.

Wysłuchał wszystkiego.
- Mówiłem ci, że jest moją asystentką i wszystkiego pilnuje, oraz że jadę na spotkanie...
Powiedział opierając się o parapet.
- I wiem, ze nie jesteś ze mną dla kasy, ani dla tej szkoły... Wiem... Przeczuwam, że coś do mnie czujesz... Mylę się?
Zapytał się poważnie, zakładając ręce.
Nie wiedząc czemu cieszył się, że Alberto wyrzucił to z siebie, teraz wiedział, że na pewno coś do niego czuje.

- Jeszcze przed chwilą powiedziałeś, że że "Oni nie wiedzą, że sypiasz ze mną dla kasy", t-t-to zabolało. Ale w sumie jest jakby prawdą. - powiedzial i spojrzał na poważne oblicze Genmy.
- Tak czuję i to właśnie przez to uczucie nie mogę racjonalnie myśleć. - powiedział i jakby spuścił glowę, jakby się czegoś wstydził.

- To już przeszłość... mam rację? Chce być z tobą, chce mieć cię tylko dla siebie i z nikim się nie dzielić...
Powiedział podchodząc do niego, mówił całkiem poważnie.

- Ty tak na poważnie, czy tylko żeby ostudzić mój Włoski temperament? - zapytał, ale już złagodniał.

- Myślisz że bym wypowiadał takie słowa, od tak?
Zapytał sie go spokojnie stojąc przed nim.

- No chyba nie. Raczej nie sądzę, bo nie jesteś typem osoby, która mówi coś czego nie pomyśli. - powiedział i popatrzył jeszcze raz na niego, po czym zrobił trzy kroki do przodu, uniosł się na palcach i pocalował go. Tylko ten pocalunek był inny niż te wszystkie wcześniej, napędzało go serce Alberta, ktore bardzo bardzo dlugo nie biło dla innego mężczyzny.