Wąska uliczka

Blondyn zerknął na boki uważnie przyglądając się każdemu z przechodniów jaki go mijał czy wyprzedzał.
Zmarszczył delikatnie brwi i uniósł powieki w górę na niebo jakie zabarwione było przez zachodzące powolnie słońce.
Powinien już zostawić wiadomość tam gdzie się umówili.
Zatrzymał się naraz obok schodów przeciwpożarowych.
Uniósł rękę oparłszy się o nie i zerknął na śmietnik.Duży kontener jak każdy w te alejce.Ale jednak...inny.
Uniósł rękę wciskając ją pomiędzy ściankę śmietnika a ścianę domu i wyjął z niej mały smartfon.Zerknął na boki ponownie.Nikogo...ludzie dla własnego dobra nie zapuścili się chyba tak daleko.
Odkleił czarną taśmę od komórki i zerknął na wiadomości.Znaleźli cel.Spora gotówka....dobrze.Nie ma problemu.
Nie dla niego.
Zerknął słysząc szmer i rozłożył komórkę na szczątki po czym rozrzucił po trzech śmietnikach.
Powolnie zaczął się kierować do wyjścia z uliczki.
Dziwki...dilerzy... wszystko było tutaj...
Spojrzał na ładnego blondaska jaki ochoczo uśmiechał się do niego.Jego oczy wskazywały mocne otumanienie narkotykiem.
Poprawił kurtkę na ramionach i spojrzał w bok znów się rozglądając.
Nudziły go takie widowiska jak te dziwki....Nic nie warte ścierwa...

Gabrielowi każdy dzień w sumie mijał tak samo. Niemal monotonnie.
Odgarnął z oczu jasne kosmyki odsłaniając tym samym ciekawski wzrok jaki podążał za każdym, tym samym poszukując czegoś ciekawego. Jakby chcąc wręcz urozmaicić ten czas spędzony na staniu w miejscu.
Oparty o jeden z budynków rozglądał się. Nie miał co robić, fakt. Jednak czy to jego wina?
Westchnął cicho po chwili zatrzymując wzrok na kolejnej osobie. Jasne włosy nie wiedząc dlaczego wręcz przykuły jego uwagę.
Powolnie przesuwał wzrokiem po mężczyźnie jakby z zainteresowaniem.
Gdy ten ruszył w nieznanym mu kierunku Latawiec powolnie ruszył za nim.
Wydał mu się ciekawą wręcz postacią.
Idealną na urozmaicenie końca dnia.

Blondyn zerknął w szybę zamkniętego sklepu kiedy szedł i zmarszczył delikatnie brwi.
Ktoś szedł za nim...
Szedł za nim, bez wątpienia.Śledził go.
Namierzyli go?
Nie...niemożliwie w tych realiach i przy inteligencji policji czy FBI.
Nie niemożliwe.Nie mieli nic na niego i nie znali jego twarzy.
Więc nawet jeśli uznali go pewnie za jakiegoś dilera.
Skręcił w uliczkę kątem oka zerknąwszy jeszcze na chłopaka.
Nie był wysoki.Szczupły, o srebrnych włosach...
Łatwo pójdzie ale najpierw zapyta.Lepiej pytać.
Zatrzymał się gwałtownie i przywarł plecami do ściany budynku.
Słyszał ciche kroczki.Powolne...jednak...stanowcze?Może nie...chyba...osoba nie wiedziała za bardzo czy chce iść...
Ale wreszcie osóbka wyłoniła się.
A blondyn bez powiadomienia złapał go za gardło i rzucił na ścianę przyciskając go do niej.Nadal trzymał go za gardło.
-Co wyrabiasz...-warknął niezbyt miłym tonem. I raczej rządał odpowiedzi niż pytał.

Szedł powoli z delikatnym uśmiechem na ustach.
Sam nie bardzo wiedział po co to robi, jednak czy to coś złego?
Chociaż każdy może to odebrać w różny sposób jakby nie patrzeć.
Nim zauważył został przyparty do muru, a z jego gardła wydobył się jęk.
Latawiec spojrzał na niego jasnymi tęczówkami rozchylając lekko wargi.
- Idę.. - odpowiedział cicho drżącym głosem wciąż przyglądając się jego twarzy. Gabriel nie był wysoki przez co musiał zadzierać głowę ku górze.
Jego ciało drżało. Nie chciał przecież niczego złego zrobić, a teraz się bał.
I tak był dość niski i chuderlawy przez co nawet teraz nie miał szans by się jakoś wydostać.
Po chwili jednak spuścił wzrok starając się ukryć zakłopotanie.
Zrobiło mu się troche głupio. A sam się w to wpakował.

Zmarszczył brwi i zerknął uważniej na chłopaka.
Nie...nie mógł być...nie...
Odetchnął i puścił nieznajomego odsuwając się w tył o krok.
-...-stał w ciszy chwilę nadal myśląc nad tym co powiedział chłopak.Niby jeden wyraz ale...różnie to bywa.Skąd miał być pewien jednak czy ten tu nie jest...
No dobra...nie wyczuwał niczego niepokojącego już teraz.
Odwrócił wzrok na bok szukając kogoś kto by ich podglądał bądź robił za gapia jednak nie znalazł nikogo.
Wrócił wzrokiem do srebrnowłosego.Nieco zaintrygowała go ta odpowiedź jak i sam właściciel odpowiedzi.
-Idź więc...-powiedział po prostu i odwrócił się zaczynając iść w kierunku jaki wcześniej sobie obrał.

Gdy ten go wypuścił odetchnął z ulgą.
Przeżył. On jeszcze żył! W duchu uśmiechnął się do siebie.
Widząc, że blondyn ruszył ponownie Gabriel przez chwile zastanawiał się czy iść za nim dalej czy też nie.
Jednak co mu szkodziło?
Sam powiedział by szedł, a nie dodał, że ma za nim nie iść.
Więc uznał to za swego rodzaju "zgodę"? Chyba tak.
Ruszył tak więc za nieznajomym mężczyzną.
Był głupiutkim dzieckiem jeszcze, nie w pełni świadomym niebezpieczeństw, jednak jeśli coś mu się stanie to się chyba nauczy by znów tego nie robić.
Chociaż kto tam wie. Latawiec potrafił też być uparty więc możliwe było też to, że się nie nauczy i będzie dalej ryzykował, że coś mu się stanie.
No ale trudno. Głupota też boli.
Stawiał kolejne kroki kiwając głową to w prawo, to w lewo z lekkim uśmiechem ciągle widniejącym na ustach .

Szedł kierując się do ulicy Zucchero i słyszał uporczywy tupot za sobą.
Postanowił go zignorować na początku jednak to nie było tak proste jak się mówi.
Zdenerwował się nieco nawet wiedząc że dzieciak idzie za nim.Czyżby w żywe oczy mu kłamał?
Chociaż...nie zapytał go czy dla kogoś pracuje.
Zatrzymał się naraz przed wyjściem z uliczki i odwrócił.
Zmarszczył znów brwi obserwując chłopaka.I stał...stał i patrzył na niego uważnie.
Ot nic więcej....tylko patrzył na niego nie odzywając się.Nie mówiąc nic...Stał i wpatrywał się w niego czarnymi oczyma jak gdyby chciał wyczytać z niego cała prawdę.

Był zbyt pogrążony myśląc o.. No właśnie. Myśląc o nim.
Nawet nie zwrócił uwagi na to, że ten się zatrzymał, a zauważy to dopiero wówczas gdy na niego wpadł.
Zadrżał i zamarł momentalnie.
- Ja.. Ja przepraszam.. - zaczął cicho i niepewnie uniósł głowę by móc na niego spojrzeć.
Nie mógł się zdobyć na to by powiedzieć coś jeszcze. Uznał, że chyba będzie miał kłopoty, więc będzie lepiej jak nie będzie się zbytnio odzywać.
Spuścił wzrok starając się go zahaczyć na czymkolwiek.
I tak się skończyło, że tępo zaczął się wpatrywać na czubki swoich butów, po dłuższej chwili zaciskając powieki.
Poczuł się dziwnie. Jakby oczekiwał na cios.
Zagryzł wargę wyczekując. Czekał na cokolwiek. Choć sam nie wiedział na co.

Przewrócił oczyma i zerknął na chłopaka z irytacją.
Ano powinie przepraszać tak.Co do tego nie było wątpliwości.Jednak po tym zamiast zwiać albo się odezwać ten...ten stał sobie po prostu jak kołek.
Czemu trafiał zawsze na idiotów?
I to w dodatku ten był mało że kretynem to jeszcze niepełnoletnim co było wiać po głupim zachowaniu.
może i wyglądał nieźle.Miał kształtne uda i ....stop.
Zmarszczył brwi i prychnął zirytowany chyba już na siebie samego po czym odwrócił głowę na boki.
Znów nie zauważył nic podejrzanego i zaczynało go nieco to denerwować.
Bo i gdyby coś zauważył po prostu strzeliłby w łeb tego chuchra i poszedł dalej a tak...miał niepotrzebny ogon jaki wlókł się za nim.A nie wiadomo kiedy przestanie się wlec.
Odetchnął i odwrócił się na pięcie wchodząc na chodnik i skręcając. Szedł tak dłużej zastanawiając się co ma robić.Przecież nie będzie krążyć w nieskończoność po mieście by chłopaka zniechęcić.Nie nie...pójdzie jak miał do kawiarni.
A ten znudzi się i odejdzie.
A jeśli nie...porachuje się mu kości...

Kroki. Brak ciosu? To chyba dobrze. Tak mu się wydawało.
Otworzył powoli oczy by spojrzeć czy mężczyzna ruszył dalej czy stał.
Latawiec sam nie wiedział po co za nim idzie, jednak pytanie było też inne.
A dlaczego nie? Fakt, może oberwać, a nie musi. A może być też ciekawie.
Podbiegł nieco tak, by znaleźć się tuż za nim.
Rozglądał się zastanawiając tym samym gdzie jasnowłosy może się kierować.
No bo skąd miał wiedzieć.
A ciekaw był po prostu jak to dzieciak. I już.
Wsunął dłonie do kieszeni beżowego sweterka przymykając nieco powieki.
Przez chwilę się zastanawiał czy ten w ogóle zwraca na niego uwagę, jednak szybko odpuścił.
Zwracał uwagę czy też nie, Gabriel i tak postanowił iść za nim dalej.
Widząc nieopodal kawiarnię szeroki uśmiech się pojawił na jego ustach.
Aż sobie wyobraził, że trzyma coś słodkiego w swoich łapkach i może się rozkoszować tym słodkim smakiem.

Zerknął za siebie widząc jak chłopak idzie za nim i odetchnął.
Cholera dzieciak się nie odczepi?
Eh....
-Tylko nie wchodź pod nogi...-powiedział bo i w sumie dzieciak nie przeszkadzał mu aż tak.Póki nie zadaje pytań...zbyt wielu pytań niech se idzie.
Póki nie irytował go bardziej niż reszta ludzi niech idzie.
Minął kawiarenkę jedną i wyszedł dalej na ulicę odchodząc od domu Peragawatti.
Skręcił wreszcie wchodząc w ulicę usłaną kawiarniami i cukierniami.
Zerknął na boki zastanawiając się gdzie powinien usiąść.

[Zmiana Tematu Lecim do Cukierni ^^ Tam Możesz Odpisywać]

Późnym popołudniem przywiało go tutaj, po co? Dziwki oraz ich zdesperowani klienci często kupują towar, dzięki któremu noc wydaje się jeszcze bardziej upojna. Nie wiedział, po prostu powtarza co to kiedyś usłyszał. On sam gardzi tym miejscem, ale nie ze względu na złe wspomnienia, a po prostu nie rozumie tego jak można sprzedawać własne ciało. Dla niego to tak jakby odebrać sobie całą godność, jednak nikt o tym wiedzieć nie musi. Stał oparty o ścianę jakiegoś budynku. Zgiętą nogę podpierał o cegły, a jedna z dłoni grzała się w kieszeni skórzanej kurtki, druga zaś znajdowała się przy ustach bowiem właśnie zaciągał się papierosem.
Dzisiejszy dzień był o dziwo spokojny, ale i klientelii mało, aczkolwiek tym się nie przejmował, jedynie co sobie uświadomił to to, że albo przyszedł za wcześnie, albo Peragawatti straciło swą sławę, czyli de facto klientów.
Odchylił głowę do tyłu i wypuścił dym z ust, kątem oka spojrzał w swoje prawo, bowiem zdawało mu się, że ktoś idzie, ale okazał się nim zwykły dachowiec. Prychnął cicho po czym ponownie oddał się przyjemnej czynności jaką jest palenie.

Ace wyszedł z pracy wcześniej niż zazwyczaj. Dziś obsłużył tylko jednego klienta ale chyba pozwolił mu na za dużo. Strasznie piekło go wejście. Idąc troszkę wolniejszym krokiem postanowił do domu wracać na skróty. Nie lubił tej ciemnej uliczki zawsze wydawała mu się brudna i podejrzana, ale kiedy po wyjściu z pracy zauważył że chodzenia na spacery nie bardzo mu jest teraz na rękę, postanowił iść obleśnym skrótem. Dreptał sobie wiec wolniej niż przywykł chodzić, miał na plecach ciarki bo okolica była bardzo nieprzyjemna a jemu zdawało się że z brudnych stert kartonów patrzą na niego małe szczury i inne tego typu paskudztwa. Jako pedantyczny chłopak miał odruch wymiotny chodź by na wspomnienie takich miejsc. Nabrał urwanego oddechu i w tym momencie poślizgnął się na kartonie lądując na tyłku z jękiem. W końcu był dziś aż nadto obolały w tamtych rejonach.

Paliłby dalej nie przejmując się niczym, ani nikim gdyby nie odgłos czyichś kroków, który z każdą chwilą nabierał na sile. Odwrócił leniwie twarz w tamtą stronę i ujrzał tego drobnego dzieciaka ledwo co idącego. Od razu dało się zauważyć, że ma do czynienia z dziwką. Ten powolny krok i delikatna buźka zbyt mocno go zdradzały. Dziwił się jednak, że chłopaczyna postanowił iść sam tą obskórną ulicą, gdzie pełno jest nie tylko gryzoni i śmieci. Ma szczęście, że teraz jus tu tylko Mihai, a nie chociażby Ivan, bo gdyby on tu był to dzieciak miałby przejebane na całej linii.
Zgasił papierosa o ścianę, a peta wyrzucił na ziemię zaraz po tym jak tamten pięknie się wyłożył. Odepchnął się od ściany i podszedł do niego, nadal trzymając dłonie w kurtce, dopiero będąc przed nim łaskawie wyciągnął jedną dłoń, by pomóc mu wstać. Nie przyglądał mu się uważniej, nie lustrował w jakikolwiek sposób, po prostu przejawiał odrobinę dobroci vel łaskawości dla osoby potrzebujące i tyle. Nawet nie będzie pytać czemu chodzi sam taką ścieżką bo to nie jego sprawa. Powiedział krótkie:
- Pomogę Ci. - Które też zdradzało to, że nie jest rodowitym włochem bowiem dał się wyczuć ten rosyjski akcent i czekał na jego reakcję.

Nie zdążył jeszcze do końca się pozbierać po upadku i zwalczyć chęć zabrania się szybko i powrotu kiedy podszedł do niego niesamowicie wysoki mężczyzna. Pewno i diler jakiś, troszkę się go przestraszył, nie dał po sobie tego poznać. Przyjął pomoc i zaraz stał na własnych nogach otrzepując spodnie na jego nieszczęście ubrudził całą nogawkę błotem.
- Dzięki - Powiedział bezbarwnym tonem. Wzrokiem objechał cały zaułek i później mężczyznę nie nachalnie, tak by zobaczyć w ogóle z kim ma do czynienia. Zaraz zjechał wzrokiem na siebie czując mokrą zimną wodę z kałuży na spodniach.
- Nie! O kurczaki! - Zaskoczony i zdołowany jeszcze bardziej zaczął dłonią usuwać plamę, nic to nie dało błoto swoje zrobiło a Ace jęknął.
- No nie! Gorzej dziś być już chyba nie mogło! - Miał chłopięcy głos jak by w wieku 18 lat nie miał jeszcze mutacji, prawda była taka, że miał ją. Tyle, że głos mu lekko tylko pogrubiał ale nadal był delikatny jak cały Ace.

Mihai zdążył się przyzwyczaić, że wszyscy widząc go po pewnej chwili pytali się o wzrost. Mu on nie przeszkadzał. Przecież się nie skurczy, więc zamiast rozpaczać zaczął tolerować to kim jest. Ująwszy jego dłoń nieco przyciągnął go w swoją stronę, tak by chłopak mógł wstać wykorzystując przy tym jak najmniej siły. Kiwnął tylko głową co miało znaczyć nic innego jak tylko ''nie ma sprawy'', ale mało kto umie zinterpretować jego gesty, a słysząc te...chyba bluźnierstwo uniósł lekko brew, a mimo to twarz jego nadal była obojętna, wręcz chłodna.
- Mogło. - powiedział wprost - Zamiast na mnie mogłeś natrafić na innych oprychów, którzy z chęcią by cię zgwałcili, a potem zabili.
Brutalne, ale prawdziwe i tak by się pewnie stało, więc można powiedzieć, że chłopak ma szczęście...szczęście w nieszczęściu.

- Uch... Nie lubię tego miejsca - Odparł znów cichszym tonem ale nie jak by się bał, że ktoś usłyszy po prostu takim zwykłym tonem, jego głos musiał wyglądać tak zazwyczaj.
- Chyba masz rację - Popatrzył na plamę niechętnie i z obrzydzeniem - ale to zimne - Wykręcił lekko nogawkę z wody i zaraz odpiął plecak, było widać nienaganne zeszyty i książki stare ale w miarę zadbane. Wyjął paczkę chusteczek i zaczął osuszać sobie nogawkę z wody. Zużyte chusteczki chował do kieszeni krótkiej kurtki która nie wyglądała na grubą a tym bardziej na ciepłą w takie chłodne wieczory jak ten. Ace nie wydawał się odporny na takie chłody.
- Ale tera tu chyba nikogo innego nie ma, prawda? - Rozejrzał się a jego szybkie ruchy zdradziły że jednak się trochę boi.

- Jest ochydne - Stwierdził krótko jednocześnie przylądając się poczynaniom chłopaka, który widać niezbyt przepadał za brudem, ale z drugiej strony ma to co chciał, bo przecież mógł wybrać inną drogę, de facto dłuższą, ale też czystszą.
- W tej chwili nie, ale robi się ciemno, zaraz oprócz dziwek pojawią się klienci, a wraz z nimi dilerzy i inne oprychy spod ciemnej gwiazdy.
Może nie tyle co mu było szkoda chłopaka, co żal, że nie umie sobie poradzić. Gdyby Mihai miał takie problemy jak zabłocona nogawka to naprawdę jego życie przypominałoby prędzej sielankę.
- Chyba, że szukasz tu kogoś konkretnego? - Dodał po chwili. A nóż ma do czynienia z nowym klientem. Fakt, na takowego nie wygląda ale nauczył się nie oceniać książki po okładce, tak więc zrobił i teraz, jednocześnie zdejmując kurtkę, a potem bluzę którą miał na sobie. Widać było, że lada moment chłopak zacznie trząść się jak osika dlatego podał mu swoją bluzę, a sam ponownie nałożył kurtkę. On zmarzluchem nie jest, w końcu pochodzi z mroźnej Syberii.

- uch ulicznice... - Nie można było nie zauważyć jak się mocno skrzywił.
Zaprzestał bezowocnego czyszczenia spodni i rozejrzał się.
- Nie, tylko przechodziłem. Raczej trzymam się z dala od ... takich miejsc, narkotyków, Ulicznic, gangów, mafii i tego typu ludzi - Zaraz zdał sobie sprawę jak wiele o sobie zdradzi całkowicie obcej osobie. Od razu zamilkł. Kiedy mężczyzna najprościej w świecie podał mu swoją bluzę aż westchnął głośno z zaskoczenia patrząc na niego szeroko otworzonymi oczami w których daleka latarnia odbijała swój blask nadając oczom jasnego przyjemnego odcieniu błękitu. Ace Szybko założył ją pod kurtkę i poczuł zapach papierosów którym ciepłe okrycie było przesiąknięte.
Mama nie będzie mogła się o tym dowiedzieć
Przeszło mu przez myśl i zaraz zaczął nieznajomemu cicho dziękować.
- Bardzo ci dziękuję... Oddam obiecuję - Wlepił wzrok w ziemie bo poczuł, jak mu się robi nieswojo. Równocześnie był dziwnie szczęśliwy, że istnieje jeszcze taka dobroć w ludziach.

Słuchając jego słów wyciągnął kolejnego papierosa, którego zapalił, a następnie zaciągnął się nim, po chwili wypuszczając dym z ust.
Nic nie odpowiedział, po prostu przyjął do wiadomości to co powiedział, aczkolwiek szkoda, że nie jest jednym z jego nowych klientów. Wcisnąłby mu trochę towaru, wziął kasę i do widzenia, ale widać dzisiaj wróci do domu z marnymi groszami.
- Jak na dziwkę to jesteś dziwny. - Stwierdził nagle, ponownie wypuszczając dym z ust, a następnie zaczął kierować się w stronę wyjścia z uliczki. Skąd takie stwierdzenie? A bo dotąd widywał dziwki, które miały wyjebane na opinie innych, ba chwaliły się tym, że się sprzedają a do tego lansowali się z prochami, dlatego teraz padło określenie ''dziwny''.
- Zawieźć cię do domu? - zapytał nawet nie patrząc na niego, po prostu zatrzymał się i czekał na reakcję, a jeśli odmówi to na pewno nie będzie ubolewał z tego powodu.

Przemilczał to, że tan poniekąd go obraził. On tylko sprzedawał swoje ciało i kategorycznie sobie wmawiał, że "dziwką" nie jest i nigdy nie będzie, no bo w końcu jego klienci nie są byle jaki z ulicy. Poza tym on się dobrze sprzedaje a nie "Kurwi" wiec nie jest "Dziwką". Nie lubił tego typu określeń, ogólnie nie lubił przekleństw, bał się, że jeśli sobie na nie pozwoli jego mama się dowie i on ją w jakiś sposób tym zawiedzie.
- hmm, mógł bym ci oddać bluzę. Ale chciałem ci ją jeszcze wyprać przed oddaniem, przyniósł bym ci ją tu jutro. Nie mogę cię aż tak wykorzystywać, poradzę sobie sam... Chodź jak mnie tak ktoś zobaczy... - Bije się na głos ze swoimi myślami i patrzy na spodnie nie mogąc podjąć żadnej decyzji w związku z tym.

Dla Mihaia każda osoba, która sprzedaje swoje ciało to dziwka i nie jest godna niczego. Sam przez pewien czas czuł wzgardę do samego siebie, ale go do tego zmuszono i nie miał nic do gadania.
- Bluza rzecz nabyta, bez niej na pewno mój świat się nie zawali. - Burknął jak zawsze w swoim stylu, ponownie zaciągając się fajką.
- Krótka piłka koleżko. - Dodał bo wyczuł w jego głosie te wahanie. Gdyby mu to jakkolwiek przeszkadzało w codziennych czynnościać to Mihai najprościej w ogóle by się o to nie pytał, proste. Teraz zresztą i tak ma zamiar jechać do domu, gdzie napije się piwa i zrelaksuje przed telewizorem lub książką, tak jak zawsze wieczorem, a pewnie w tle jak co wieczór dojdzie do kolejnej strzelaniny w jego dzielnicy, co już go zresztą nie rusza.

- Nie, nie mogę cię bardziej wykorzystać. Poza tym nie lubię mieć długów staram się ich unikać, poradzę sobie. W każdym razie przyniosę ci jutro bluzę dobrze? - Ruszył wolnym krokiem przez uliczkę nie było mu tak zimno, ale wyglądał jak siedem nieszczęść wiec postanowił że do domu się przejdzie, daleko nie miał. Szkoda mu było kasy na taxi a w tramwaju było za dużo ludzi. Ruszył wiec do domu okrężnymi uliczkami i kiedy tylko doszedł to zraz wyprał spodnie i bluzę by ją następnego dnia zwrócić i tak też się stało. Miał na nocną zmianę dlatego kiedy już mocno robiło się ciemno wszedł w uliczkę z drugiej strony niż dnia poprzedniego i z bluzą ładnie wypraną i wyprasowaną w torbie szedł niepewnym krokiem. W uliczce jak zwykle śmierdziało i było ciemno dlatego, nikogo z początku nie widział.

Kiedy chłopaczek zaczął iść Mihai w tym samym czasie skierował się do ku wyjściu z uliczki, gdzie czekał jego motor. Nie miał zamiaru się klócić z chłopakiem, bo to pewnie miałoby najmniej sensu, bo widać, że chłopaczyna za glówny cel teraz wzięła sobie oddanie czystej bluzy dla Mihaia. Szczerze? Wisiało mu to czy będzie wyprana czy nie, on nie zwykł się tym przejmować, więc czemu miałoby się to zmienić?
Bez słowa jednak wsiadł na maszynę i odjechał, a po dotarciu do domu zrobił to co miał w planach, kilka piw, muzyka i książka, która pochłonęła go na tyle, że usnął dopiero z samego rana, kiedy skończył ją czytać.
Do południa spał, a potem jeszcze musiał na kilka godzin odwiedzić studio tatuażu do na dzisiaj był umówiony z klientem któremu miał wytatuować ramię.
*
Kiedy już wychodził, a dokładniej to siedział na motorze miał już się skierować ku nowemu miejscu gdzie miał pewnych klientów, ale jak na złość spostrzegł małego dzieciaka, który przypomniał mu o tamtej dziwce.
- Szlag by to... - warknął bo to psuło jego plan, a tamtego też tam tak nie zostawi, bo mimo iż go nie zna to idzie się domyśleć, że pewnie tam będzie czekał, a to, że wczoraj było spokojnie to nie znaczy, że dzisiaj będzie tak samo, dlatego udał się tam ponownie. Przyjechał w samą porę bo zaczęła zbierać się zgraja ludzi, co było do przewidzenia. Kilka osób rozpoznało Mihaia i bezzwłocznie się do niego udała, ba, nawet nie pozwolili mu zejść z motoru, ale nie miał nic przeciwko temu. Spokojnie, z wymalowaną obojętnościa na twarzy wyciągnął towar potajemnie go podał, a plik pieniędzy znalazł się w jego dłoni.
Wokół motoru było kilka osób prawie jak przy automacie z watą cukrową, co tylko wprawialo Mihaia w stan jeszcze większej wzgardy do nich wszystkich.