Park z Fontanną

- No to co? Kierunek monopolowy? Rzucił w ich stronę, tym samym wskazując sklep na skrzyżowaniu ulic. Noc rozwijała się ciekawie, zupełnie nie tak, jak się spodziewał. Czekał na jakiś ruch ze strony chłopaków.
- Mam nadzieję, że wam to nie przeszkadza, że trochę ograniczam alkohol. Próbuję uniknąć sytuacji, że znowu obudzę się w miejscu, którego nie znam.
[z/t]

Gdy wysłuchał odpowiedzi nowo przybyłego, musiał się zaśmiać.
- No tak moje kotki mają ogromne zęby i wielkie pazury. - mówił to śmiejąc się. Od dawna aż tak się nie śmiał, słowa chłopaka rozśmieszyły go tak bardzo, że nie mógł sobie jakoś ze sobą poradzić. Ten białowłosy był zabawny, a ten rudy chciał pić. Pewnie jego koty w ogóle go nie interesowały, ale cóż. Jak już zaprosił obcych sobie ludzi do domku, nie mógł tego odwołać.
- Jasne, że wskoczymy po drodze i kupimy coś dobrego. - powiedział i wszyscy skierowali się w stronę sklepu, który był blisko domu Sion'a.

// teraz piszemy już u mnie w apartamencie!

powiedzmy, że nieprzedłużanie ujdzie mi płazem, dlatego napiszę, że wizyta Raymounda w parku po prostu dobiegła końca.

zt.

Uwielbiał takie spacery, jak ten. Letnia pora, to jego zdaniem idealna pora na wieczorne spacery. Do tego jeszcze te gwiazdy na niebie, coś cudownego.
- Ale ładnie, prawda? - zapytał, patrząc z uśmiechem na swojego towarzysza. Miał ochotę zacząć biegać wokół Dantego, niczym dzieciak w parku zabaw. Powstrzymał się jednak od tego, nie wiedząc, co tamten może o nim pomyśleć. Chciał przynajmniej zachować pozory normalności.

- Faktycznie, bardzo urodziwy wieczór - powiedział Dante w stronę chłopaka. Drzewa cichutko szumiały na ciepłym letnim wietrze. Ponad głowami gwiazdy przyjaźnie migotały, zapraszając wręcz do nocnych spacerów.
W parku było pełno małych altanek w których można było usiąść i pogadać, rudowłosy wolał jednak chodzić, więc szli dalej.
- Właściwie, nie było okazji byśmy się lepiej poznali - rzekł Dante. - Może opowiedziałbyś mi coś o sobie? Tak dla umilenia drogi.

Edit:
- Chyba już nie będzie czasu, zobacz, jesteśmy na miejscu - powiedział rudowłosy w stronę chłopaka, gdy doszli na skraj parku.
- Miło było cię poznać i mam nadzieję, że kiedyś się jeszcze spotkamy - rzucił na odchodne i zniknął w czerni nocnego parku.
// Spadam bo Matt już usiedzieć nie może, a ja zwami już za długo piszę. Może kiedyś...
[z/t]