Stary dąb gdzieś w głębi lasu

Chłopak szedł przez las, pod nosem nucąc piosenkę, która ostatnio wpadła mu do głowy. Nie mógł wyrzucić tej idiotycznej, monotonnej melodyjki ze swojego umysłu. Prychnął cicho i pokręcił głową, jakby to był sposób na wywalenie piosenki z umysłu. Szedł tak wolnym, nieco chwiejnym krokiem, kiwając się na boki. Pod pachą niósł książkę, a ręce spoczywały w kieszeniach spodni. Nudziło mu się... cholernie mu się nudziło. Yukiemu się nudziło, ola Boga! Co się z tym światem dzieje? W każdym razie z tej nudy młody wybrał się na mały spacerek. Po parunastu minutach dostrzegł wielki dąb.
-Łohoho! - Krzyknął cicho z zachwytu i podskoczył radośnie. Z perspektywy obserwatora mogłoby wyglądać to co najmniej debilnie, ale po pierwsze: kto miałby ochotę go obserwować?, a po drugie: chłopak nie przejmował się takimi błahostkami, jak "ojezu skompromitowałem się!". Yuki podszedł bliżej starego, jak można było się domyślić, drzewa. Przystanął i uniósł głowę ku górze. "Wespnę się, czy nie dam rady...?" - zastanawiał się, przeczesując grzywkę palcami. Raz kozie śmierć! Chłopak wsadził książkę w spodnie, żeby mu nie wypadła i zaczął okrążać dąb w poszukiwaniu dobrego miejsca do początku wspinaczki. Nie był jakoś wybitnie wysportowany, ale chyba jeszcze nie zapomniał jak wychodzi się po drzewach. Chwycił się małej, odstającej gałązki i objął drzewo nogami, wpełzając powoli na górę.

~Parę...dziesiąt minut później~

"Nareszcie" - młody leżał właśnie na jednej z wyższych gałęzi, dysząc ciężko. Ręce i nogi swobodnie zwisały z góry, jedynie tułowie pozostawało na gałęzi. Trochę mu to zajęło.. na pewno więcej niż się spodziewał. Kiedy wyrównał oddech, podniósł się i oparł wygodnie o pień drzewa. Wyjął książkę se spodni, położył ją na kolanach, a z kieszeni wyciągnął okulary i nasunął je na nos. Po chwili, pochłonięty lekturą, zapomniał o otaczającym go świecie i nieśpiesznie pochłaniał kolejne strony książki.