Mieszkanie Mihai'a

Po mieszkaniu w tej dzielnicy nie można się wiele spodziewać, aczkolwiek nowemu właścicielowi tego o to lokalu się poszczęściło bo dostał najlepszy z najgorszych lokali jaki można tu wynająć. By dostać się do mieszkania trzeba zejść schodami w dół bowiem znajduje się na terenie dawnych piwnic, starej kamienicy, która została wyludniona ze względu na bardzo niebezpieczną okolicę, gdzie strzelaniny stały się normą. Za własne pieniądze mieszkanie zostało odremontowane przez co naprawde można zagwizdać z zachwytu, aczkolwiek nadal ta chałupa ma swoje mankamenty jak np. grzyb w rogu łazienki i działające ogrzewanie według własnego widzi mi się.
Mieszkanie składa się z jednej rozległej przestrzeni, gdzie znajduje się kuchnia, pseudo jadalnia i salon, a do tego trzy oddzielne pomieszczenia, sypialnia, łazienka i wolny pokój, który aktualnie robi za składzik.
Podłoga jest wyłożona deskami a dwie ściany pomalowane na czarno, dwie pozostałe zostały w stanie surowym, a że cały ten budynek wykonany jest z czerwonej cegły to świetnie się to kompnuje a i klimat przez to stworzony nadaje swoistego uroku temu mieszkaniu. Udekorowane jakoś specjalnie to nie jest, bowiem lokator nie zwraca na to uwagi. Mieszkanie zawiera to co zawierać powinno, bez dodatkowych udziwnień, przez które pewnie miał by tu wiecznie syf...chociaż teraz też jest.

**

Dojechanie do tej dzielnicy nie zajęło mu dużo czasu, zwłaszcza, że zwykł dość szybko jeździć, a że dodatkowo jest właścicielem motoru to i wszelkiego rodzaju korki są mu obce, bo je po prostu umiejętnie omija.
Zatrzymał się przed opuszczoną kamienicą, wyciągnął kluczyk i zszedł z motoru. Widział po minie chłopaka, że nie widziało mu się to wszystko.
- Uspokój się i chodź.
Powiedział znowu rozkazującym tonem, aczkolwiek nie podnosił tonu, coby go nie przestraszyć. Po prostu zauważył, że gdy mówi się do chłopaka w trybie rozkazującym to więcej do niego dociera. Wszedł w pusty i zniszczony korytarz, i schodząc szukał klucza do mieszkania zaś będąc przed drzwiami otworzył je i wszedł do środka, zostawiając je szeroko otwarte. Rzucił rzeczy w tym też kurtkę na bordową zamszową kanapę po czym skierował się do kuchni po piwo, które wziął z lodówki oraz dodatkowo wyciągnął sok pomarańczowy i szklankę które postawił na szklanej ławie w salonie.

Naprawdę nie spodobała mu się okolica, sam mieszkał w slumsach ale te ... Budynki były obskurne i straszne. Myśli jakie mu przebiegły po głowie nie były wcale miłe.
Uch ... A jak on ciągnie mnie do swoich kolegów i oni wszyscy będą chcieli.... seksu?
Przełknął śliną ale na jego komendę poszedł za nim jak ten pies, znów łapiąc się na tym, że jest niesamowicie głupi.
Ty idioto odwróć się i uciekaj! Przecież to najgłupsze co można zrobić!
Dar się na siebie w myślach ale było już za późno na odwrót to właśnie wszedł do mieszkania. Zadziwiło go to co zobaczył. Zamiast zrujnowanej meliny zastał całkiem porządne mieszkanie. Zdziwiony tym co widzi poszedł troszkę pewniej za nim i stanął jak ten słupek w salonie patrząc na mieszkanie. Kiedy ten wrócił niespiesznie zdjął swoją kurtkę, widać było po nim, że czuje się bardzo nieswojo. Jako dziwka nie pracował długo i nie miewał za dużo klientów dlatego nie był nigdy zabierany na noce do nich. Nie pewny tego co ma zrobić po prostu usiadł. Bał się tego co sobie zażyczy mężczyzna, ciągle tylko czekał aż przyjdą jego koledzy, kiedy o tym myślał miał gęsią skórkę.

W tym czasie Mihai zdążył usiąść już wygodnie na drugiej kanapie, a raczej rozłożyć się niczym król. Otworzył puszkę, która wydała charakterystyczny odgłos po czym upił kilka porządnych łyków. Postawił ją na oparciu i sięgnął po fajki, i od razu odpalił jednego.
- Uznaj to za wolne.
W końcu powiedział, mając wzrok wbity w chłopaczka, jednocześnie zaciągając się papierosem. I nie, żadni jego znajomi nie przyjdą, a na pewno nie będzie uprawiał z nim seksu.
- A za te godziny będziesz miał zapłaconą normalną stawkę.
Powiedzmy, że może tyle dobrego zrobić dla tego dzieciaka. Upiwszy znowu trochę piwa sięgnął po pilot od wieży i włączył płytę Slipknota. Szykuje się kolejny spokojny wieczór.

Nie wiedział co powiedzieć tak był zszokowany.
- Ale .... dziękuję! - po jego twarzy było widać jak bardzo jest mu wdzięczy i jak się cieszy bo błękitne oczy patrzyły na niego z tak niesamowitą wdzięcznością i podziwem, poza tym błyszczały się radością a jego chłopięca twarz się rozjaśniła. Nie był już przestraszonym mały chłopcem teraz raczej uśmiechnięty niesamowicie wyglądał na młodzieńca któremu się poszczęściło. Zdjął buty i usiadł sobie na brzegu kanapy obok niego podkulając nogi pod siebie.
- aaa... to może ja chociaż coś ugotuje? Albo... No nie wiem chciał bym się jakoś odwdzięczyć za to, no... Rozumie pan mam nadzieję. Mogę na przykład zrobić naleśniki a-albo... - zastanawia się - omlety .... - zamilkł zdając sobie sprawę, że może zbyt się narzuca i jeszcze go urazi tym. Wlepił wzrok w stół.

Wiedział, że przyjdzie mu się spotkać z taką reakcją u chłopaka jednak Mihai pozostał taki jak wczorajszego dnia, obojętny i niewzruszony. Po prostu sięgnął po książkę i zajął się lekturą.
- Rób co chcesz, tylko nie wychodź na zewnątrz bo znając życie zaraz znowu zaczną padać jakieś strzały.
Wyjaśnił mu następnie zaciągając się papierosem, a swe spojrzenie mając wbite w kolejne linijki tekstu, zaś jego stopa chodziła w rytm jeden z utworów zespołu. Nie czuł satysfakcji, nie czuł się też jakoś spełniony. Po prostu miał na to ochotę, a i nie ma zamiaru się z tego jakkolwiek tłumaczyć. W sumie pomysł z jedzeniem był dobry, zjadłby coś bo cały dzień praktycznie przeżył na kawie i fajkach, a jego żołądek z chęcią otrzymałby coś pożywniejszego.

Pokiwał tylko głową nie chcąc mu przeszkadzać, wstał i poszedł zobaczyć kuchnię, ogarnął co gdzie ma i zadowolony stwierdził że naleśniki wyjdą bo do omleta nie było kilku składników. Zaczął mieszać składniki i zadowolony odśpiewywał sobie cicho bo akurat poleciał kawałek który mniej więcej znał. Nie był fanem muzyki ale za to czasem sobie słuchał radia wiec mniej więcej jednak coś tam wiedział w tym temacie. po 20 minutach naszykował już 5 pachnących naleśników na słodko. W sumie obawiał się, że może mężczyzna nie lubi słodkiego, ale wymieszał tak składniki z lodówki że wyszła mu słodka masa albo raczej mus, dodał jeszcze trochę bitej śmietany i kilka kawałeczków śmietankowych lodów dla dekoracji lekko rozmazanych na naleśniku łyżeczką co dało efekt płynącej rzeki kiedy na gorącym naleśniku lód zaczął się topić. Wziął talerz i poukładane ładnie danie i zaniósł mu z widelcem i łyżką w sumie tak najwygodniej się jadło ale niech sam sobie wybierze co chce
- Proszę, niech pan spróbuje... Nie wiedziałem czy takie mogą być - powiedział troszkę niepewnie.

W tym czasie Mihai oddał się kolejnej lekturze. Wyjątkowo mocno cenił sobie książki. Można powiedzieć, że to one nadrabiają stracone szkolne lata, chociaż i tak nie żałuje, że nie skończył szkoły tak jak powinien. Zdecydowanie bardziej woli ciężką pracę za którą dostanie pieniądze niż siedzenie przed szkolnym biurkiem i uczenie się, co zresztą się nie przydaje. Tym razem zagłębił się w treści autorstwa P.Coelho. Słyszał od niektórych, że ma on dość skomplikowane utwory, i że trzeba czasami przeczytać coś kilka razy nim zrozumie się to co ma do przekazania autor i owszem, czasem tak jest, ale to tylko wychodzi na dobre dla książki i jego twórcy bo zalicza się do tych lepszych książek, a nie pseudo-książek które o zgrozo są teraz coraz bardziej popularne. W międzyczasie po mieszkaniu rozniósł się przyjemny i jakże znany zapach naleśników, które Mihai owszem lubi i których też dawno nie jadł. Usłyszawszy głos chłopaka odłożył książkę, a puszka piwa, zresztą już pusta znajdowała się teraz na ziemi. Zmienił pozycję z leżącej na siedzącą i najpierw spojrzał na chłopaczka, a potem na danie, które prezentowało się wyśmienicie.
- Spróbujmy. - powiedział sięgając po sztućce, których najmniej się spodziewał. Naleśniki zawsze brało się w dłonie i jazda, ale przez te lody nie może sobie na to pozwolić. Wziął kawałek i zaczął jeść oraz trzeba było przyznać, że chłopaczek wiedział co robi.
- Dobre. - dodał po przełknięciu i wziął kolejny kawałek. - Częstuj się...- powiedział i teraz zdał sobie sprawę z tego, że nie wie jak chłopak ma na imię.
- Jak ci na imię mały?

- Cieszę się że panu smakuje - widać ulżyło mu kiedy ten pochwalił potrawę. Patrzył jak je, nie nachalnie się lampił po prostu patrzył normalnie, zaciekawionym lekko zadowolonym wzrokiem. Kiedy padły słowa o tym, żeby się poczęstował lekko się skrępował.
- Ja.. Podjadłem sobie w kuchni - odwrócił wzrok tak jak by przyznawał się do robienia czegoś czego mu nie było wolno. Ale widząc, że mężczyzna się nie gniewał znów mu ulżyło. Uśmiechnął się i pogodnie zaczął
- Jestem Fen........ - zamilkł i przeanalizował sekundkę odpowiedź - Aceriel, znaczy bo w pracy znają mnie jako Fenris... Ale na prawdę to jestem Aceriel - lekko skrępowany tym, ze może jego odpowiedź była zbyt zakręcona zerknął na stół zauważył książkę - Lubi pan czytać ? - zapytał nim się powstrzymał - Ja też, tylko, że ja po prostu ubóstwiam King'a - zaraz zdał sobie sprawę jak przy tym mężczyźnie dobrze się czuje, nie czuł się tak przy nikim. Po prostu powiedział coś o sobie nawet nie zauważył kiedy podał mu prawdziwe imię czego nigdy nie robił, a jeszcze podzielił się informacją o swoim guście czytelniczym.

na jego odpowiedź jaką było to, że podjadał w kuchni było ciche
- O-och. - Nic więcej. Po prostu dalej jadł, jednocześnie słuchając tego co młodzieniec ma do powiedzenia. Zaskoczył go tym natłokiem słów, które z siebie wydobył, ba, nawet skrzywił się bo to trochę było dla niego za dużo. Nie zwykł dużo rozmawiać, ani też słuchać kogoś. Z reguły rozmowa była czysto zawodowa i nikt dalej się w nic nie zagłebiał, a teraz chłopak mu się do cholery zwierza!
- Młodzieniec, prawdopodobnie obcokrajowiec, do tego dziwka, lubiący czytać King'a i który nieźle gotuje. Niezły mix.
Co to było? Tarcza obronna. Zawsze gdy czuje, że pozwolił sobie na za dużo to zaczyna zachowywać się tak jak nie powinien.
- Mihai Krosnov. - Odpowiedział z czystej kultury, bo co jak co, ale jak ktoś się przedstawia to wypadałoby zrobić to samo, a to czy pozna jego nazwisko czy nie mało go obchodziło. Przedstawiwszy się wstał i poszedł do kuchni dokładnie do lodówki, z której wyciagnął dwa kolejne piwa, z czego jedno otworzył i upił z niego trochę.

- mam 18 lat nie jestem taki młody, racja obcokrajowiec - dodał ciszej i smutniej bo powróciły do niego jego demony które zwykły go nawiedzać w momentach kiedy mówił o Londynie. Nienawidził wspominać o tym kim jest i jakim marnym śmieciem jest. Dziecko niesamowitej kobiety i podrzędnego brudnego gwałciciela, wzdrygnął się, nic dziwnego że Pan Mihai mówi o nim "Dziwka" bo właśnie tym był. Świadomość tego uderzyła go z impetem lokomotywy. Jego mina od razu pokazała co czuje, nie usłyszał już nawet tego co facet powiedział później. Kiedy został sam przygarnął poduszkę i podkulił pod siebie nogi siedząc na kanapie wtulił twarz w materiał, wyglądał jak by się popłakał albo zasnął w tak dziwnej pozycji, ale on tylko głęboko myślał. Nie mógł przeżyć, że ten miły człowiek nazwał go prosto z mostu tak jak Ace wmawiał sobie, że nikim takim nie jest. Rzeczywistość słów Mihaiła uderzyła go brutalnie. Kiedy podniósł wzrok miał go bardzo nieobecnego jak by zamglonego.

Aktualnie stał w progu kiedy usłyszał odpowiedź chłopaka. Cóż taki jest Mihai, zawsze tak reaguje, a i to że kogoś urazi bądź zdenerwuje najmniej go zawsze obchodzi, ba ! Właśnie tego oczekuje, by zrazić do siebie jak największą ilość osób. Skąd to się u niego wzięło? Sam nie wie. Może boi się konfrontacji z inną osobą, a może po prostu taki jest? Mu w każdym bądź razie to nie przeszkadza, a to, że innym tak to już ich problem.
Przeciął salon i skierował się do lekko uchylonych drzwi, które prowadziły do jego sypialni zachowanej w bordorwo-szarej kolorystycze z czarnymi akcentami. Będąc zaś przy kanapie na której znajdował się Ace powiedział krótkie.
- Nie dbam o to. - Po czym zniknął w sypialni i usiadł na łóżku, a lewej dłoni trzymając zamknięte piwo, a w prawe te otwarte które właśnie znowu upijał. Nie rozumiał tej ludzkiej delikatności. Bo co? Bo powiedział, że jest dziwką? Przecież powiedział prawdę, a to, że ktoś stara się to ukryć pod innymi określeniami nie zmiania faktu, że nadal jest dziwką. Gdy wypił kolejną puszkę to wrócił do salonu, usiadł na kanapie i włączył telewizor, jak na złość właśnie leciały wieczorne wiadomości, ale nic innego o tej nie znajdzie, chyba, że ktoś lubi pornosy, słuchając wydarzeń ze świata otworzył , trzecie już, piwo, a do tego koniecznie papieros.

Oczywiście spiął się kiedy ten wrócił. Obserwował jak facet się zachowuje, patrzył jak pije ukradkiem stawał się zapamiętać coś z jego wyglądu chodź znał siebie, nie miał pamięci do cech wyglądu. Na pewno zapomni jak on wyglądał zaraz po tym jak tylko się odwróci. Siedział tak z 15 minut po czym odłożył poduszkę, skoro i tak nic nie zrobili to po co ma tu sterczeć, widać ewidentnie, że kolesiowi zwisa jego obecność sięgnął po swoją kurtkę, oczywiście było już mocno późno ale jak się pospieszy dojdzie do domu nim zrobi się na tyle niebezpiecznie na dworze, że lepiej nosa nie wyściubiać za drzwi. Zapiął kurtkę i naciągnął buty, zeskoczył z kanapy i podreptał do drzwi przekręcił klucz i powiedział głośno bo mężczyzna zdawał się nawet nie zauważyć, że on się ubrał i ma zamiar wyjść, prawdopodobnie zaoglądał się całkowicie.
- Dobranoc proszę pana - otworzył drzwi gotów wyjść.

Po co ma tu sterczeć? Może dlatego, że Mihai go wynajął na noc, a jeśli wyjdzie wcześniej to z dobrej wypłaty nici? Dla niego to było wsio ryba ile wyda kasy, bo jakby nie było trochę się wzbogacił, a resztki zdrowego rozsądku każą mu oszczędzać, co wychodzi mu na dobre, ale nie o to chodzi. Spojrzał na odchodzącego blonynka, nawet nie podnosząc się z kanapy.
- Chodzenie nocą po tej dzielnicy nie jest dobrym pomysłem. No chyba, że komuś bardzo zależy na śmierci. Jeśli otworzysz drzwi to pewnie napotkasz na bandę pseudo-gangu, którzy zaraz zaczną strzelaninę, a korytarz tego budynku zastrzegli sobie jako miejsce spotkań. - Przerwał by zaciągnąć się papierosem - Więc radzę ci przemyśleć, czy aby na pewno warto ryzykować życie i wyjść tylko dlatego, że usłyszałeś bolesną prawdę. - Cały czas patrzył z pełną obojętnością wymalowaną na twarzy wprost w chłopaka. To co zrobi to jego wybór, bo potem w razie czego ratować go na pewno nie będzie.

Zastygł z ręką na klamce i zaraz szybko zamknął drzwi jak by z nimi czaił się na niego brzydki oślizgły potwór.
- To ja może, jednak jeszcze zostanę - Nie chciał zostawać, ale to co usłyszał podziałało na niego jak kubeł zimnej wody. Wrócił się do niego i usiadł na kanapie zdejmując buty i kurtkę, usiadł jak by już nie miał całkowicie nadziej. Wyglądał na przemęczonego mimo, że nie pracował ciężko. Jak by mu życie dał w kość bardziej niż nie jednemu dorosłemu.
- Mógł bym się czymś zająć, by nie przeszkadzać? - zapytał wyjmując sobie z plecaka szkicownik i mały ołóweczek. Zaczął delikatnie rysować całkowicie się tym zajmując tak, że nawet przestał słyszeć telewizor. Po prostu istniała tylko kartka. Rysował siebie tulącego się do kogoś kogo nie dorysował było widać tylko jego kawałek pleców.

Skąd on wiedział, że chłopak właśnie tak zareaguje? Mihai po prostu chwilę jeszcze na niego popatrzył, a potem wyłączając telewizor ponownie wziął się za czytanie książki, a jego noga chodziła w rytm aktualnej piosenki.
- Nie każę ci siedzieć i gapić się w sufit. Rób co chcesz, tylko nie...- przerwał bowiem dało się usłyszeć pierwszy strzał - wychodź. - dokończył wyciągając paczkę fajek.
- Jebane bachory dorwały się do broni i udają niewiadomo kogo. - warknął, a zaraz potem przypalił papierosa. Nie znosił tych małolatów udających pro-gangsterów, a prawda jest taka, że gówno z nich, a nie gangsterzy. Spojrzał na blondyna który wyglądał tak, jakby się mówiąc wprost zawiesił. Widać nawet na początek strzelaniny nie zareagował, a powinien! Przynajmniej tak Mihai wnioskował po tym co zdążył zaobserwować.
- Co tam rysujesz - powiedział strzepując popiół do popielniczki.

Dalej zawieszony w swoich odmętach fantazji rysował małego Aceriela, no tak rysowanie było jego jedyną metodą na prowadzenie jako takiego pamiętnika. W grubym szkicowniku każda strona była dokładnie zarysowana opowiadając o jednym dniu jego życia. Szkicownik był naprawdę gruby a do jego końca nie pozostało wiele czystych kartek. Chodź to te zarysowane wyglądały najbardziej okazale. Spięte na górze stron grubym zszywaczem w 5 miejscach widać często go używał bo spinki były lekko wydarte. Sam chłopak miał zamyśloną minę jak by oderwał się umysłem od tego świata i przeniósł się w ten z rysunku. Jego rysunkowa postać była kropka w kropkę jak on sam, zachował wszystkie szczegóły swojej twarzy aktualnie przytulającej się do czyiś pleców z minką całkowitej wdzięczność i jakiejś ulgi na twarzy.

Nie otrzymawszy żadnej odpowiedzi sugestywnie zaczął machać dłonią, dość mozolnie to trzeba przyznać, a to tylko po to by zwrócić uwagę chłopaka, który jednak stracił kontakt z rzeczywistością. W sumie tego się nie spodziewał i uznał to za dziwne ze strony blondyna, a co gorsza u samego Mihaia zagościł dziwny stan niepewności...niepewności tego co ma zrobić.
Długo się jednak nie zastanawiając wstał zostawiając wszystko na kanapie i podszedł do niego zabierając mu szkicownik. Może trochę za poważnie i w pewnym sensie brutalnie, ale inny sposób jak mniemał by nie posktutkował.
- Witamy z powrotem. - Powiedział jednocześnie kierując swe spojrzenie na pracę i musiał przyznać, że chłopak ma talent.
- Niezłe cieniowanie. - Stwierdził, a następnie oddał mu szkicownik i wskazał palcem na głowę narysowanego Ace. - Widzisz, głowa jest nieco większa od reszty ciała. Gdybyś pobawił się światłocieniem lepiej to praca byłaby jeszcze lepsza. - Stwierdził i podpierając dłonie o oparcie kanapy przyglądał się pracy. Zawsze wynajdywał błędy w pracach, nieważne czy swoich czy cudzych. Po części uważał, że powinien, w końcu jako tatuażysta musi wykazać się perfekcjonizmem, w końcu klient oddaje swoje ciało w ręce artysty z nadzieją, że ten pozostawi arcydzieło, a nie bohomaz. W sumie sam już dawno nie rysował. Teraz klientów łatwo zadowolić. Wystarczy przekopiować lub zmodyfikować podstawowy wzór i tyle, jednak wiadomo jeśli nie pracuje się nad swoimi zdolnościami vel talentami to te po prostu marnieją.

Zarumienił się niesamowicie mocno, poczuł się jak by ktoś oglądał jego dusze przeszywał go aż do kości, jak by wiedział o nim dosłownie wszystko. Kiedy odzyskał szkicownik przypatrzył się rysunkowi i burknął dalej mocno rumiany
- Nie skończyłem przecież, poza tym nie szkicuję na pokaz tylko dla siebie - przytula szkicownik do piersi i skrępowany tym, że Mihai zobaczył jego bohomazy odwrócił wzrok.
- Nigdy nie pokazuję rysunków nikomu, są zbyt... - urwał i zamilkł, całkowicie skrępowany sytuacją w jakiej się znalazł. Przypomniał sobie nagle o jednym z rysunków który nie przedstawiał jego a najzwyczajniejszą przyrodę, szkic był w jego mniemaniu bardzo udany bo pracował nad nim którejś nocy gdy nie mógł zasnąć. Przekartkował strony pamiętniko-szkicownika i odnalazł szkic lilii na falach w świetle księżyca. Szkic był bardzo realistyczny i wyglądał jak fotografia. Aceriel podał szkicownik Mężczyźnie pokazując.
- To jest skończony szkic.... Tamten był... dopiero zaczęty.

- Nie oceniałem cię dlatego, by ci dogryźć, a po to byś w przyszłości, pracując nad nowymi szkicami przypomniał sobie o moich słowach. Czego de facto od ciebie nie wymagam. - stwierdził trzymając w dłoniach ukończoną pracę.
- Każdy woli coś innego. - Dodał przyglądając się uważniej pracy i szczerze to wolał tę poprzednią. Tak, Mihai ma dość specyficzny gust. Zawsze interesowało go coś co innych obrzydzało bądź po prostu nie widzieli w tym nic pięknęgo bądź nie rozumieli przesłania autora. Młody mężczyzna często kupował prace mało znanych autorów, wielu z nich zresztą ma za znajomych.
- Wcześniejsza praca jest lepsza. - Stwierdził oddajac mu rysunek, a sam sięgnął po portfel, z którego wyciągnął równowartość spędonej nocy, mimo iż ta się jeszcze nie skończyła. Położył pieniądze na stole, a sam podszedł do barku w którym nie tylko trzymał alkohol, ale też niewielki plastikowy słoiczek silnych leków przeciwbólowych.
- Jest już po strzelaninie, rób co uważasz za słuszne. - Powiedziawszy to zniknął za drzwiami sypialni, w tym samym czasie połykając dwie powlekane tabletki. Ból głowy zaczął dawać o sobie znać, a Mihai nie jest typem męczennika. Woli wziąć leki niż się bez powodu męczyć, dlatego właśnie tak teraz też postąpił. Zruciwszy z siebie koszulkę i bluzę położył się na łóżku, całkowicie zamykając się na otaczającą go rzeczywistość, a leki mu w tym bardzo dobrze pomagały.

Wzruszył ramionami obojętnie
- Nie szkicuję dla kogoś, to moje osobiste prace, nikt nie powinien tego oglądać, tu są zawarte wszystkie moje uczucia - odłożył szkicownik na stolik i podążył za nim wzrokiem. Patrzył jak kładzie pieniądze, przyglądał się im przez chwileczkę a potem wrócił do niego wzrokiem. Pomyślał chwilkę i kiedy on zniknął za drzwiami wstał, wziął sobie tylko trochę kasy na coś do zjedzenia po drodze i poszukał swojego plecaka wzrokiem. Kiedy już go odnalazł wstał i założył sobie kurtkę, plecak przerzucił przez ramie i miał już zamiar wyjść ale przypomniał sobie o tym co ten mówił mu wcześniej o tej okolicy, nawiedził go bardzo mrożący w żyłach strach i Ace rozmyślił się i wrócił do mieszkania. zdjął Kurtkę i się nią przykrył, położył się na kanapie i starał się zasnąć. leżał tak chwilkę i ululał się całkowicie myślami.

Mimo, że od wzięcia tych leków minęło może z czterdzieści minut, tak Mihai czuł się jakby odpłynął na dobre trzy lub więcej godzin. Gdy ból lekko ustąpił ten wstał i trzymając w dłoniach swoją czarną bluzkę skierował się do salonu, a stamtąd chciał iśc dalej do kuchni, aczkolwiek widok tego młodzieńca go nie tylko co zaskoczył , a po prostu spodziewał się zupełnie innego obrotu sprawy. Mihai myślał, że ten sobie po prostu pójdzie, a tego coś skłoniło do tego, że jednak został.
- Nie poszedłeś. - Stwierdził ponownie kierując się do kuchni by móc się napić...tym razem wody. Wziął z lodówki butelkę wody niegazowanej i upił jej sporą część. Dopiero teraz zdał sobie sprawę z tego, że chłopak najprościej w świecie zasnął, dlatego Mihai, nie zastanawiając się po prostu sięgnął po książkę i zaczął ją czytać, a pora mu nie strasza, jedynie dołączy do kolekcji kolejna nieprzespana noc, czemu nie miał nic przeciwko.

Ace spał kilka godzin a kiedy się przebudził bo zachciało mu się siku nie wiedział gdzie jest
- Uch .... ale gdzie ja .... Och - przetarł zaspane oczy i się rozejrzał, poznał pokój i już wiedział co tu robi. Wstał i poszedł do łazienki szybko tam skończył ale przed wyjściem stanął jeszcze przed lustrem, miał zaspaną lekko czerwoną twarz i małe oczka które nienawidząc teraz szczerze światła mrużyły się delikatnie. Przeczesał palcami lekko zwichrzone włosy i umył ręce. poszedł z powrotem na kanapę i przykrył się kurtką bo aż mu się gęsia skórka zrobiła kiedy tak stał w chłodzie łazienki. Od zawsze był zmarzluchem a teraz to jeszcze bardziej niż zazwyczaj czuł się jak niedogrzana owca.