Sklep odzieżowy

To prawdopodobnie dziwne, że projektant mody chodzi do butików w galerii handlowej, ale jakoś tak własnie Usagiego naszło. A nóż coś mu wpadnie jednak w oko i kupi to albo zapamięta żeby uszyć później coś podobnego? Nigdy nie wiadomo. Przechadzał się między wieszakami od czasu do czasu przyglądając się któremuś z ubrań. Upatrzył już sobie jeden sweter który idealnie nadawałby się do spędzania nudnych weekendów przed telewizorem z lodami w ręku. Bo ubrań "po domu" Usagiemu nie chciało się nigdy szyć ani nawet projektować. Mógł więc kupić coś takiego w sieciówce.

Fanem zakupów nie był, nie szalał z radości, kiedy koleżanki prosiły go, żeby poszedł z nimi do galerii handlowej, to i teraz można było dostrzec na jego twarzy grymas niezadowolenia. Nienawidził spędzać dnia w sklepach na wybieraniu ciuchów, no szlag po prostu trafiał. Zawsze marudził, zawsze. Nawet teraz, kiedy siedział przy przymierzalni z kilkoma narzuconymi na kolana wieszakami z sukienkami i bluzkami miał minę jakby naprawdę cierpiał. - Juuuuż? - nie dawał koleżance spokoju, ba! Przecież ona tam siedziała już tyle czasu, a on co miał robić? Poza tym ludzi dziwnie na niego patrzyli, i dlaczego? A bo jęczał jak głupi.
- Ile można ciuchy do cholery przymierzać! - burknął na głos, bardziej do siebie, zsuwając się nieco z pufy na której siedział.

Usagi własnie znalazł spodnie dresowe z miękkiego pluszu. O ile więc sweter mógł wziąć niezależnie od rozmiaru spodnie musiał przymierzyć. Nawet jeśli nikt miał go w nich nie zobaczyć. Ruszył więc w stronę przymierzalni mijając po drodze nieco naburmuszonego chłopaka z włosami równie ciekawymi jak jego własne. Różowymi bowiem. Sam Usagi był bardzo zadowolony odkąd zmienił kolor swoich na fiolet, dodawały mu ekstrawagancji. Spojrzał na niego z uśmiechem i puścił mu oczko.
- Głowa do góry.
Powiedział zanim zniknął w jednej z kabin.

Widząc kierującego się w jego stronę mężczyznę, zlustrował go ciekawskim wzrokiem. Nigdy nie krył się z tym, lubił obserwować ludzi, przyglądać się im, czasem nawet oceniać. Jednak nie 'mierzył', jak to podobno nazywały nastolatki teraz. Olliego do przymierzalni by nie zaciągnęli, prędzej kupiłby coś na oko nim by to przymierzył w sklepie.
- Łatwo mówić. - odparł szybko, kiedy mężczyzna mignął mu przed oczyma, znikając za drzwiczkami przymierzalni. Prawdę mówiąc mignęły mu jedynie jego długie, fioletowe włosy. Olliemu zawsze takie się podobały - u innych.

Przymierzalnia była mała więc Usagi nie miał zbytnio jak się ocenić nawet w czymś tak błahym jak spodnie dresowa. Wyszedł w nich na zewnątrz. Musiał śmiesznie wyglądać mając marynarkę do tego. Stanął blisko chłopaka bo tak widział się lepiej w lustrze i od razu zauważył mankament spodni, jeśli ich nie trzymał zaczynały niebezpiecznie zsuwać się z bioder.
-To chyba jednak nie to...
Powiedział trochę do siebie, trochę do chłopaka.

Od razu poprawił się na swoim miejscu kiedy zobaczył otwierane drzwi od przymierzalni. Nie, to jednak ten mężczyzna. Och, a miał nadzieję, że rudzielec już skończył się przeglądać. Swoją drogą, nabrała tam naprawdę dużo ubrań, co było dziwne. Słyszał tylko co chwila zapewnienia, że już wychodzi. Z westchnieniem przeniósł wzrok na mężczyznę, który oglądał się w lustrze.
- Jeśli nie chcesz świecić tyłkiem, to jednak nie to.
Odparł z szerokim uśmiechem, ściągając czapkę z głowy i przeczesując różowe włosy. On nie miał nic przeciwko temu, by ten tu pokazał swoje wdzięki, ale zapewne pracownicy sklepu uznaliby to za niestosowne i kto wie, może pomyśleli by o nim jak o zboczeńcu?

Był wdzięczny za uwagę i odpowiedział uśmiechem. Hmmm chyba zainteresował swoją osobą tego faceta. Bo właściwie byli w tym samym wieku, o czym na razie Usagi jeszcze nie wiedział.
-Wiesz zwykle nie kupuję w takich miejscach. Sam szyje dla siebie. Jestem Akahiro Usagi.
Chyba właściwie tylko dlatego wybrał się tutaj. Niedawni przecież przefarbował swoje rude włosy i był pewien że nikt go nie rozpozna póki się nie przedstawi. Bo iluż było jeszcze projektantów mody w tym mieście?
-Eh... nie chce mi się iść po drugie...
Powiedział jakby sam do siebie nadal przytrzymując spodnie w biodrach.

Ollie jakoś nie zwracał uwagi na wiekowe przedziały. Często nawet nastolatki mylił ze starszymi, ale cóż poradzić, jak wyglądali na starszych niż te swoje naście lat? No a dla kontrastu zdarzało mu się swoim rówieśnikom dawać po osiemnaście lat. Ale taki już jego urok. - Szyjesz? Musisz mieć sporo cierpliwości. - potaknął z uznaniem głową, on kiedyś próbował, chociaż nie, był zmuszony! Zrobił sweterek, o. Który swoją drogą miał trzy rękawy, ale cii. - Ollie. - przedstawił się tylko z imienia, to wystarczyło. Poza tym nie kojarzył mężczyzny, nawet po nazwisku. Czyżby był aż tak zacofany? Ale za to jego znajoma wyleciała w końcu z przymierzalni, uśmiechając się do mężczyzny przymilnie z maślanymi oczętami, po czym zgarnęła kolejne sukienki, oddając mu poprzednie. Wciąż obserwował fioletowowłosego, po czym rzekł z uśmiechem. - Na mnie nie licz, jestem zawalony babskimi łachmanami. - dodał przewracając zaraz oczami, podnosząc z ziemi jakaś bluzkę. A pomógłby mu, chyba już do tego się przyzwyczaił.

No ciężko powiedzieć czy Usagi wyglądał na swój wiek czy na starszego. Nigdy się nad tym nie zastanawiał. O ile Ollie o nim jak widać nie słyszał to jego koleżanka chyba raczej tak, bo jak inaczej wyjaśnić takie spojrzenie?
-Naprawdę? Nawet jak bardzo ładnie poproszę?
Nachylił się w stronę chłopaka i spojrzał swoimi prawie turkusowymi oczami z błagalna nutą. Nie chciał ubierać z powrotem swoich spodni bo to zajmie za dużo czasu, a przejście się w tych spodniach dresowych to ryzyko pokazania mimo wszystko zgrabnej, ale jednak pupy.
- Odwdzięczę się.
Zapewnił jeszcze.

Patrząc na mężczyznę uniósł jedną brew ku górze z lekkim uśmiechem rozbawienia. Czy on go próbował wykorzystać? No co, jak już robił za woła dziewczynie, to czemu nie, co? - Zobaczymy. - odparł, po czym wstał z pufki, odkładając na to miejsce ciuchy koleżanki. Uniósł ręce ku górze, przeciągając się mocno, aż mu coś strzeliło w plecach. Spodnie miał niżej opuszczone, przez co z pewnością było mu widać mały kawałek bokserek, eh. Ruszył się po te nieszczęsne spodnie, przebierając na półce w poszukiwaniu rozmiaru mniejszych, tak, żeby trzymały się na czterech literach. Nie zajęło mu to długo, więc i zaraz wrócił. Podał mu parę spodni z szerokim uśmiechem - Twój tyłek powinien być mi wdzięczy, że nikt go nie widział. - dodał wskazując na niego sugestywnie palcem, przypominając o tym, że ma się odwdzięczyć. Może i nie teraz.

Wcale nie wykorzystać, przecież ofiarował że w zamian się odwdzięczy. Ale dobrze, że jednak chłopak oszczędził mu chodzenia w dość niewygodny sposób. Odprowadził go wzrokiem gdy poszedł po jakieś pasujące spodnie. Jak dobrze, że czasami można na kogoś liczyć. Hm ale chyba sam nieznajomy był fanem nieco opadających spodni. Każdy lubi co innego.
Przyjął nową parę z uśmiechem.
-Wiesz... niejeden pewnie chciałby go zobaczyć, więc tym bardziej jestem Ci wdzięczny.
Zabrał spodnie i znów zniknął za drzwiami przymierzalni. Po chwili wrócił już w drugich spodniach.
- I co lepiej?

Wielkim fanem opadających gatek nie był, tak jak skejci czy inni przedstawiciele popkultury. Opadały trochę z tyłka? A co tam. Ollie nie przywiązywał dużej wagi do swojego ubioru. Nosił to, co mu się podobało i w czym czuł się dobrze, i nie ważne, że trendy były inne, a ludzie czasem dziwnie na niego zerkali.
- Z pewnością. Rzuciliby się na Ciebie jak wygłodniałe wilki. - zironizował, jednak z uśmiechem. Nie mógłby zaprzeczyć, bo mężczyzna z pewnością świadom jest swoich walorów i nawet swoich czterech liter, jakoby były tak wspaniałe, że każdy chciałby je oglądać. Kiedy Akahiro wyszedł już w spodniach trzymających się na jego biodrach, Ollie nonszalancko otaksował go wzrokiem, by zaraz bez skrępowania odchylić gumkę spodni i lekko z niej strzelić. Był otartym gościem, który nie miał zahamowań i poszanowania czyjejś przestrzeni.
- Tak, zdecydowanie lepiej.

Akahiro był wielkim fanem spodni dopasowanych i nie pokazujących zbyt wiele gołego ciała. No ale każdy lubi co innego.
Przewrócił oczami na ironię faceta.
-Sam masz ochotę, nie zaprzeczaj.
Okręcił się dwa razy przed lustrem poprawiając włosy przy okazji. Czy próbował kokietować nowo poznanego? Owszem. Ale co mu szkodzi?
Podskoczył gdy gumka strzeliła go w biodro. Spojrzał z oburzeniem na różowowłosego.
- Ej! Nie pozwalaj sobie aż tak!
I weź tu próbuj podrywać jak to takie bezczelne!

- No to mnie rozgryzłeś. - odparł, patrząc na mężczyznę ze swoim sławnym, nonszalancko łobuzerskim uśmiechem, na widok którego kobietom miękły kolana. A facetom? Nic nie mogło mięknąć. Nie był łobuzem, jednak często sprawiał takie wrażenie. Nie wiedzieć czemu, ale w jego głosie pobrzmiewała powaga, którą starał się ukryć pod żartobliwym tonem. No mężczyzna naprawdę był niczego sobie, ale żeby tak od razu? Chociaż to bardzo w jego stylu.
Na oburzenie mężczyzny Ollie uniósł dłonie do góry w obronnym geście, wciąż nie przestając się uśmiechać - Spokojnie królewno. Jeszcze nic nie zrobiłem.

Roześmiał się miękko. Dziwne facet wydawał się miły. Ale przyszedł tu z koleżanką, więc zapewne jej nie zostawi gdyby Usagi zaproponował drinka. Hmmm pozostaje więc tylko flirt, bo swoim numerem dzielił się bardzo niechętnie.
-Jeśli już to królewiczu. I dopiero mnie ubrałeś a już mnie prawie rozbierasz.
Mówił to mocno żartobliwym tonem. Nie potrafił się długo gniewać. NA pewno nie o taką błahostkę.

Właśnie. Jego koleżanka zaraz zwolniła jedną z przymierzalni, od razu kierując wzrok w stronę Olliego i Akahiro. Z pewnością później zasypie go mnóstwem pytań, nie dając spokoju aż do jutra. Takie to były kobiety. I nie, nie zostawiłby jej, w końcu był dżentelmenem, niezależnie od płci.
- Co poradzić. - wzruszył lekko ramionami, uśmiechając się półgębkiem - Tak działasz chyba na facetów.
W głosie Olliego również można było wyłapać żartobliwy ton. Wsunął dłonie w kieszenie spodni, a na jego twarzy znów pojawił się głupkowaty uśmiech, jednak koniec końców rozbrajający. Zawsze miał go przyklejonego do twarzy, taki jego urok.

Eh jego koleżanka wyszło więc niechybnie mogą się oboje w każdej chwili ulotnić. A szkoda. Może jednak da Oliiemu swój numer telefonu? Bo im więcej czasu z nim przebywał tym bardziej był do niego przekonany.
- Gdzie tam, wcale takiego wielkiego powodzenia znów nie mam.
Bagatelizował wypowiedź chłopaka. Wrócił do przymierzalni i w ekspresowym tempie się przebrał. Chciał jeszcze zdąrzyć dać różowowłosemu swój numer.
- Jeśli będziesz miał ochotę, odezwij się.
Podał mu swoją wizytówkę.

Obejrzał się jeszcze przez ramię, gdzie dostrzegł koleżankę, która niby zajmowała się wyborem ubrań, jednak dyskretnie zerkała w ich stronę. Czy owy mężczyzna był tak popularny? Chyba wśród dziewcząt, bo wątpił, żeby któryś z jego kolegów znał projektantów mody. Przewrócił tylko oczyma, znów zwracając się ku długowłosemu, który akurat wyszedł z przebieralni już kompletnie ubrany, w swoje ciuchy. Przyjął wizytówkę z lekkim zdziwieniem, obracając karteczkę kilka razy w palcach.
- Jasne, będę pamiętał. - uśmiechnął się wdzięczny, choć pojęcia nie miał czym sobie zasłużył na jego wizytówkę. - A teraz wybacz królewiczu... - zaczął żartobliwie, kładąc nacisk na ostatnie słowo, teatralnie kłaniając się - Ale muszę Cię opuścić. - wyprostował się, a na jego ustach zagościł frywolny uśmieszek. Cofając się, otaksował jeszcze bezczelnie wzrokiem sylwetkę mężczyzny, puszczając mu przy tym oczko. Nie mając wyjścia, popędzany przez koleżankę ruszył z nią do kasy i z pewnością do dalszych sklepów, eh.

[z/t]

Cóż było miło ale się skończyło. Też odprowadził wzrokiem parę i sam ruszył w stronę drugiej kasy. Zapłacił za swoje spodnie i sweter i opuścił sklep.
[zt]